Αντιπολίτευση

Πυρ και μανία η Θεοδώρα Τζάκρη με την εσωκομματική αντιπολίτευση. Δεν την αποκάλεσε μόνο «ακραία», «μειοψηφική» και «αυτοαναφορική». Είπε ότι «έχασε με 60% και στο Συνέδριο θα χάσει με 80%». Κατά τ’ άλλα, η νέα προεδρική φρουρά θέλει να χτίσει τον καινούργιο, συλλογικό ΣΥΡΙΖΑ. Πώς; Μα θυσιάζοντας τους πρωτομάστορες του κόμματος. Αγνοεί, βέβαια, η συντρόφισσα ότι τέτοιες θυσίες συνοδεύονται από κατάρες πάνω στις κατασκευές για να πέφτουν οι τελευταίες σαν τα δεντρόφυλλα.

Γραμμή

Θα ήταν αστείο το γεγονός πως ο Ευάγγελος Αποστολάκης – ένας από τους πρώτους ανθυποπλοιάρχους του νέου καπετάνιου – έκανε λάθος και δήλωσε ότι «όπου χρειάζεται» θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ τους γαλάζιους αντάρτες – κι έπειτα η Κουμουνδούρου με διαρροές αναγκάστηκε να τον διαψεύσει. Θα ήταν, αν δεν υποδήλωνε ένα βαθύτερο πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης: τη δυσκολία της να αποκτήσει μια κεντρική γραμμή και να την καταστήσει σαφή ακόμη και στους δικούς της.

Μυαλά

Ο Θόδωρος Μαργαρίτης τα έβαλε με το ΚΚΕ που καλεί τους ψηφοφόρους του σε αποχή ή λευκό όπου γίνει επαναληπτικός γύρος. «Ελέγχεται αν εφαρμόσει πολιτική “τι Πλαστήρας τι Παπάγος”», είπε, καλώντας το «να αλλάξει μυαλά». Γιατί με αυτά που έχει «δεν υπάρχει πιθανότητα αλλαγής της πολιτικής γεωγραφίας», όπως εξήγησε. Το να ζητάς από το ΚΚΕ να ξεχάσει το «Περισσός first», είναι σαν να περιμένεις τον ήλιο να ανατείλει από τη Δύση, πάντως.

Φιλοδοξίες

«Δεν θέλω να ακούω το όνομα του κυρίου. Δεν θέλω να ακούω το όνομα. Αλλά σας λέω κάτι και θυμηθείτε με. Οι φιλοδοξίες αυτού του τύπου έχουν, πλέον, ξεπεράσει την αυτοδιοίκηση. Δεν θα εκπλαγώ εάν τον δω να ηγείται ακροδεξιού μορφώματος». Τάδε έφη Νικήτας Κακλαμάνης για τον Μπέο. Εγώ, πάλι, δεν θέλω να σοκάρω τον πρώην αντιπρόεδρο αλλά ορισμένοι ομοϊδεάτες του φρόντισαν χρόνια τώρα με την ανοχή τους να ενισχύσουν τον ναρκισσισμό του συγκεκριμένου.