Κάποτε το όνομα του Πίτερ Φρόιντφελντ είχε πέσει και πάλι στο τραπέζι για αρχιδιαιτητής στην Ελλάδα. Τότε είχε απορριφθεί η περίπτωσή του με ψήφους 4-0. Ομόφωνα δηλαδή. Ηταν η εποχή που ο Σουηδός είχε… εκμυστηρευθεί πως θα πάρει το τροχόσπιτό του και θα έρθει στην Ελλάδα αν τελικά προκύψει συμφωνία. Δεν προέκυψε. Δεν ξέρουμε αν θα το κάνει τώρα, που βρίσκεται με τα εισιτήρια στο χέρι για να έρθει στην Ελλάδα και να είναι ο νέος επικεφαλής διαιτησίας. Ξέρουμε πως ο τρόπος που επιλέχθηκε είναι… στρεβλός, για να το πούμε κομψά. Δεν έχει την παραμικρή διαφάνεια.

Η Σούπερ Λίγκα, δηλαδή οι ίδιες οι ομάδες οι οποίες είναι και αυτές που επηρεάζονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον από τις αποφάσεις της ΚΕΔ, είχε ζητήσει από την ΕΠΟ να αναζητήσει τρεις υποψήφιους αρχιδιαιτητές με τη συνδρομή της UEFA. Προκειμένου μέσω βιογραφικού, δηλαδή απολύτως αξιοκρατικά, να βρεθεί ο πιο κατάλληλος. Και τι έκανε η ΕΠΟ; Αρχικά ενημέρωσε μέσω του Μπαλτάκου τις ομάδες πως έχει κάποιον που δεν μπορεί κανείς να τον απορρίψει, στη συνέχεια αποφάσισε χωρίς να ρωτήσει κανέναν ότι αυτός θα είναι ο Φρόιντφελντ, τον έκλεισε, τον ανακοίνωσε και μετά ενημέρωσε την UEFA. Ολα λάθος! Οπως γίνονται όλα λάθος στην ΕΠΟ εδώ και χρόνια. Αποφασίζοντας ο Μπαλτάκος από μόνος του πως αυτό είναι ο απολύτως αποδεκτός δρόμος. Που δεν είναι. Αλλά στο… αποφασίζουμε και διατάζουμε της ΕΠΟ, προφανώς δεν έχει σημασία αν συμφωνούν οι ομάδες. Στην προκειμένη διαφώνησαν – και λογικά – Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός με μια επιλογή που είχε απορριφθεί προ τετραετίας.

Ο Σουηδός μπορεί πράγματι να είναι ο κατάλληλος, μπορεί να είναι ακέραιος, με ήθος και αξίες. Το ζήτημα όμως εδώ έχει να κάνει με την ΕΠΟ και με τον τρόπο που λειτουργεί. Αλλα λέει ενώπιον των ομάδων ο Μπαλτάκος, άλλα… υπόσχεται στην UEFA και άλλα κάνει. Γιατί; Για να κάνει τα χατίρια εκείνων που έχουν λόγο και επηρεάζουν την Ομοσπονδία. Ποιοι είναι; Ρητορική η ερώτηση…