«Σε μια ατελείωτη, ιλιγγιώδη πορεία, ο χριστιανικός πληθυσμός της Ανατολικής Θράκης στριμώχνεται στους δρόμους προς τη Μακεδονία. Η κύρια φάλαγγα, που περνάει τον ποταμό Εβρο, έχει μήκος τριάντα δύο χιλιομέτρων. Τριάντα δύο χιλιόμετρα με καρότσια που σέρνονται από αγελάδες, ταύρους και λασπωμένους νεροβούβαλους, εξαντλημένους, τρεκλίζοντες άντρες, γυναίκες και παιδιά, με κουβέρτες στα κεφάλια τους, που περπατούν στα τυφλά στη βροχή, δίπλα στα εγκόσμια αγαθά τους. (…) Πώς θα τραφούν; Κανένας δεν ξέρει». Είναι φθινόπωρο του 1922 και ο Ερνεστ Χέµινγουεϊ, ανταποκριτής της εφημερίδας «Daily Star» του Τορόντo, στέλνει τη συγκλονιστική περιγραφή του για τις ορδές των προσφύγων που καταφτάνουν καθημερινά στην Ελλάδα από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο. Σε αυτές τις συνθήκες, και ενώ οι ελλείψεις τροφίμων επιδεινώνονται, ένας άνδρας από την Αυστραλία, εγκατεστημένος στην περιοχή επί περίπου έναν μήνα, προσπαθεί να σώσει τους χιλιάδες κατατρεγμένους. Είναι ο άγνωστος ευεργέτης του προσφυγικού ελληνισμού, που τιμήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Αυστραλία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή