«The show must go on» τραγουδούσε ο μεγάλος Φρέντι Μέρκιουρι κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του χάλασε το χατίρι. Με Πολάκη, Ραλλία, Παππά «13-0» και Τζάκρη έχουμε νταβαντούρι να χαζεύουμε για μερικούς μήνες ακόμη.

Καλά να είναι οι άνθρωποι.

Μου έμεινε μόνο η απορία. Γιατί σε αυτό το τόσο ευφάνταστο και διασκεδαστικό σχήμα τομεαρχών δεν περιλαμβάνεται ο Μιθριδάτης; Ή έστω ο Αντώναρος;

Ειλικρινά απορώ.

Πάμε όμως στα άμεσα και τα επιτακτικά. Μια χαρά πολιτισμένη μου φάνηκε η συζήτηση μεταξύ των δύο υποψήφιων δημάρχων Αθήνας στην ΕΡΤ, όσο άντεξα τέλος πάντων να παρακολουθήσω.

Ευγενέστατοι και ευπρεπείς, σε σημείο που δεν κατάλαβα γιατί κατεβαίνουν χώρια. Ανετα θα συμβίωναν στο ίδιο ψηφοδέλτιο.

Αλλά μετά μου ήρθε η φλασιά.

Τι πάει να πει «δεν είναι προτεραιότητά μου» οι κάμερες που είπε ο συμπαθέστατος καθηγητής Δούκας; Δεν τις χρειάζεται; Δεν τις θέλει; Δεν του αρέσουν;

Εχει ιδεολογική ή επιχειρησιακή ένσταση;

Διότι αν είναι το δεύτερο, να τον διευκολύνουμε. Ο Δήμος μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει σε πλήρη συνεργασία με την Αστυνομία.

Κι αν κάποιοι χοροπηδούν ότι ο Δήμος δεν έχει αρμοδιότητες ασφάλειας, κανένα πρόβλημα. Να τις αποκτήσει. Σοβαρά κι οργανωμένα.

Ο καθηγητής άλλωστε μας είπε με άλλη αφορμή ότι αυτός δεν κωλώνει με αρμοδιότητες κι άλλες περικοκλάδες. Θα κάνει ό,τι κρίνει σωστό μαζί του.

Αν όμως το ζήτημα είναι ιδεολογικό, το πράγμα μπερδεύει.

Κι αν μάλιστα πίσω από την άρνηση των καμερών διαφαίνονται οι ψηφοφόροι του Ζαχαριάδη ή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τότε είναι ακόμη πιο σοβαρό.

Γιατί; Επειδή κατά κανόνα οι ψηφοφόροι αυτοί δεν έχουν προτεραιότητα την ασφάλεια στην πόλη, δεν θέλουν κάμερες, τους ενοχλεί το μετρό στα Εξάρχεια, αρνούνται την ανάπλαση του Στρέφη κι άλλες τέτοιες ομορφιές.

Κι αν το ζητούμενο είναι να αποκτήσουμε «αυτοδιαχειριζόμενες γειτονιές», «απελευθερωμένους χώρους» και διάφορα μπάχαλα της διπλανής πλατείας, τότε δεν χρειάζεται Δήμος ούτε δήμαρχος.

Αρκούν μερικές καταλήψεις και λαϊκές συνελεύσεις.

Παρ’ όλα αυτά, θέλω να ελπίζω πως και οι δύο υποψήφιοι συμμερίζονται απολύτως την προτεραιότητα της ασφάλειας στον αστικό χώρο.

Θα υπέθετα μάλιστα πως όποιος κι αν εκλεγεί θα συμπράξουν και οι δύο χωρίς εκπτώσεις σε αυτήν την απόλυτη προτεραιότητα.

Σε τελευταία ανάλυση μπορείς να ζήσεις σε μια πόλη χωρίς ζαρντινιέρες ή ποδηλατόδρομους. Δεν μπορείς όμως να ζήσεις σε μια πόλη όπου δεν αισθάνεσαι ασφαλής.

Και πάλι καλά δηλαδή που στον ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη ο Μπάρκας!