Σε ηλικία μόλις 66 ετών έφυγε χθες από τη ζωή ο βετεράνος ποδοσφαιριστής και αργότερα προπονητής του Αρη Γιάννης Μιχαλήτσος. Μακριά από τη δημοσιότητα έδωσε μια αληθινή μάχη για τη ζωή τα τελευταία χρόνια. Ο Μιχαλήτσος δεν ήταν Θεσσαλονικιός, ήταν από τη Βέροια. Εκεί γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1957. Βρήκε όμως μια οικογένεια στον Αρη Θεσσαλονίκης, την κιτρινόμαυρη φανέλα του οποίου φόρεσε για πρώτη φορά το 1976 – σε ηλικία 19 χρόνων. Αγωνίστηκε στον Αρη δέκα ολόκληρα χρόνια και παρέμεινε στρατιώτης της ομάδας παρόλο που έφυγε από εκεί το 1986 για να αγωνιστεί αρχικά στον ΟΦΗ και στη συνέχεια στη Δόξα Δράμας. Τους δεσμούς του με τον Αρη δεν τους έκοψε ποτέ και για αυτό δούλεψε στην ομάδα και ως προπονητής και μάλιστα σε πέντε διαφορετικές σεζόν: όποτε ο Αρης τον χρειαζόταν έδινε το παρών. Το 1999-2000, το 2003-04, το 2010-11, το 2011-12 και το 2012-13 έδωσε με τον Αρη 49 ματς συνήθως ως υπηρεσιακός, πράγμα ωστόσο που δεν τον απέτρεψε από το να δίνει συχνά σε νέα παιδιά τις συμβουλές του: τον Αγγελο Χαριστέα π.χ. του έμαθε πολλά.

Στρατιώτης

Ως παίκτης του Αρη ο Μιχαλήτσος αγωνίστηκε με την φανέλα του σε 176 παιχνίδια όλων των διοργανώσεων – τα 162 από τα οποία ήταν για το πρωτάθλημα. Ηταν δυναμικός, αλλά καλός και με την μπάλα στα πόδια. Ηταν βασικός στον Αρη της τριετίας 1979-1982, τον καλύτερο Αρη που θυμάμαι, μια ομάδα που έχασε ένα πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό σε ένα μπαράζ στον Βόλο και που πέτυχε σπουδαία πράγματα και στην Ευρώπη. Καταγράφονται στα κατορθώματα η μυθική πρόκριση με εκτός έδρας νίκη (0-3) στα ματς με την Περούτζια του Πάολο Ρόσι (αήττητη τότε στο Καμπιονάτο για έναν ολόκληρο χρόνο), η τρομερή νίκη με την Ιπσουιτς στο τότε «Χαριλάου», τα μεγάλα ματς με τη Σεντ Ετιέν του νεαρού ταλαντούχου Μισέλ Πλατινί. Οι παλιοί Αρειανοί θα αποχαιρετήσουν τον Μιχαλήτσο με τον σεβασμό που η περίσταση απαιτεί. Καλοί παίκτες θα υπάρχουν πάντα στις ελληνικές ομάδες. Οι στρατιώτες των συλλόγων, όπως ήταν αυτός, γίνονται ολοένα και πιο σπάνιοι.

Πογέτ

Η Εθνική Ελλάδος αντιμετωπίζει απόψε την Ιρλανδία στο Στάδιο Αβίβα του Δουβλίνου για τα προκριματικά του Euro 2024. Θα ακολουθήσει τη Δευτέρα το παιχνίδι της με την Ολλανδία στη Νέα Φιλαδέλφεια. Για να έχει τύχη να πάρει εισιτήριο πρόκρισης για τα τελικά από τον όμιλο η ομάδα του Γκουστάβο Πογέτ θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον τέσσερις βαθμούς στα δυο αυτά ματς. Δεν είναι απλό.

Σχέση

Η Εθνική μας κέρδισε τους Ιρλανδούς στην Αθήνα με 2-1 τον περασμένο Ιούνιο, αλλά το αποψινό ματς μικρή σχέση έχει με το προηγούμενο. Η Ιρλανδοί στην έδρα τους παίζοντας το αγαπημένο βρετανικό τους παιχνίδι ξέρουν να γίνονται επικίνδυνοι, χωρίς μάλιστα να είναι καταιγιστικοί. Η ικανότητά τους στο ψηλό παιχνίδι τους επιτρέπει να δημιουργούν ευκαιρίες από στημένες φάσεις και το κακό για την Εθνική μας είναι ότι στο τελευταίο της ματς, αυτό με την Ολλανδία, από τα κερδισμένα κόρνερ και τα κερδισμένα φάουλ είχε δεινοπαθήσει. Τότε έλειπε ο Μαυροπάνος, απόψε θα λείψει ο Χατζηδιάκος, ο έτερος στόπερ. Η Εθνική μας για να κάνει αποτέλεσμα δεν πρέπει να είναι αμυντικά ευάλωτη όπως ήταν με τους Ολλανδούς όπου βρέθηκε να χάνει με 3-0 στο ημίχρονο κάνοντας τη χειρότερή της εμφάνιση τον καιρό του Πογέτ. Αλλά αυτό είναι εύκολο μόνο να το λες: για να έχει τύχη η Εθνική μας πρέπει να παίξει την άμυνα που είχαμε δει να παίζει στη Γαλλία όταν λύγισε από τον Εμπαπέ και τους υπόλοιπους μόνο εξαιτίας ενός πέναλτι. Εκτοτε τέτοια εμφάνιση δεν έχουμε ξαναδεί.

Τάισμα

Ο Πογέτ από την πλευρά του εξέφρασε ως παράπονο το ότι δεν βλέπει τους σέντερ φορ της Εθνικής να σκοράρουν όσο στις ομάδες τους: όπως είπε περιμένει πιο πολλά από τον Παυλίδη, τον Γιακουμάκη και τον Ιωαννίδη. Εχει δίκιο για το παράπονο. Αλλά ο σέντερ φορ θέλει «τάισμα» και στην Εθνική αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Λογικά θα έπρεπε ο κόουτς να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους Μπακασέτα, Μάνταλο και Πέλκα που χρησιμοποιούνται στην ενδεκάδα για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Αλλά ο Πογέτ το βλέπει διαφορετικά: για αυτόν οι σέντερ φορ του δεν φτάνουν στο γκολ, όπως π.χ. ο Μασούρας, πράγμα που θεωρεί πρόβλημα. Ακούω ότι για αυτό τον λόγο έχει κατά νου μια ενδεκάδα πιο επιθετική από αυτή που αγωνίστηκε με την Ολλανδία: θέλει, μαθαίνω, να χρησιμοποιήσει τον Μάνταλο ως δεύτερο κόφτη και να αφήσει έξω δυο από τους Σιώπη, Κουρμπέλη και Μπουχαλάκη. Το βρίσκω λίγο κακή ιδέα. Και το λέω πριν από το ματς.

Μπαράζ

Οπως έχω ξαναγράψει η θέση στα μπαράζ, που αυτή η ομάδα εξασφάλισε χάρη στην πρωτιά της στον όμιλο του UEFA Nations League ένα χρόνο πριν, ίσως της χρειαστεί για να βρεθεί στα τελικά της Γερμανίας. Τα μπαράζ θα γίνουν γύρω στις 25 Μαρτίου: οι ημερομηνίες θα προσδιοριστούν όταν γίνουν γνωστές και οι ομάδες. Ελπίζω κι εύχομαι οι Τούρκοι, που είναι πιθανοί αντίπαλοι της Εθνικής μας σε αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία, να πάρουν το εισιτήριο μέσω του προκριματικού ομίλου τους και να μη βρεθούν στον δρόμο της Εθνικής μας τον Μάρτιο. Την προηγούμενη φορά που η Ελλάδα είχε αγωνιστεί με την Τουρκία Μάρτιο, στις 24 Μαρτίου του μακρινού πλέον 2007, είχε ηττηθεί με 1-4 στο Καραϊσκάκη. Θυμάμαι ακόμα βουλευτές να περνούν γενναίες δεκατέσσερις τους διεθνείς μας κατηγορώντας τους στα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων ότι αμαύρωσαν την εθνική μας γιορτή.

Ονομα

Πρωταγωνιστής στις σκληρές επικρίσεις ήταν τότε ο Μάκης Γιακουμάτος. Σήμερα, με τα φιντάνια που έχουν ανθίσει στο ελληνικό Κοινοβούλιο μετά τις τελευταίες εκλογές, ο Γιακουμάτος μοιάζει ένας ηπίων τόνων μετριοπαθής πολιτικός. Ούτε μπορώ να φανταστώ τι θα ειπωθεί έτσι και παραμονές της εθνικής επετείου αποκλειστούμε από τους Τούρκους. Οπότε ας ελπίσουμε ή να προκριθούν οι Τούρκοι και να μη βρεθούν στα μπαράζ ή ακόμα καλύτερα να κερδίσει η Εθνική μας τους Ιρλανδούς και τους Ολλανδούς και να προκριθεί αυτή απευθείας. Στο όνομα του ΕΣΡ…