Ισως η πιο ταλαιπωρημένη λέξη στον δημόσιο πολιτικό διάλογο είναι ο προοδευτισμός. Οι υποψήφιοι απευθύνουν «κάλεσμα στους προοδευτικούς πολίτες», κάποιοι θέλουν να φτιάξουν τη «μεγάλη προοδευτική παράταξη», άλλοι πιπιλίζουν την καραμέλα της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Ο καθένας φυσικά νοηματοδοτεί διαφορετικά την έννοια της προόδου. Ας πούμε για την αξιωματική αντιπολίτευση εκπρόσωπος του προοδευτισμού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς αντιλαμβάνονται ως προοδευτικό τον υπερσυντονιστή του κόμματος Παύλο Πολάκη. Μάλιστα με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές κάλεσαν τους προοδευτικούς πολίτες να στηρίξουν τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ σε κοινό μέτωπο με τους εκλεκτούς του ΠΑΣΟΚ απέναντι στον συντηρητισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μία πολιτική στρατηγική με όρους παρελθόντος, που έχουν ξεπεραστεί από την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ίσως και αντιστραφεί.

Τη στιγμή που για τις άλλες χώρες προοδευτικές πολιτικές θεωρούνται οι φιλομεταρρυθμιστικές και όσες αντιμάχονται τη στασιμότητα, στην Ελλάδα προοδευτικό θεωρείται ό,τι πιο παρωχημένο, ιδεοληπτικό, αντιμεταρρυθμιστικό. Στην ελληνική πραγματικότητα προοδευτικοί είναι οι αγώνες κατά της αξιολόγησης δημοσίων υπαλλήλων, δασκάλων και καθηγητών. Εκείνοι που στέκονται απέναντι σε κάθε μεταρρύθμιση και υπερασπίζονται κάθε αναχρονιστική λογική, επιδιώκοντας να μην αλλάξει τίποτα στη χώρα έχουν ενδυθεί τον μανδύα του προοδευτισμού. Ολα τα τελευταία χρόνια κάθε μικρότερη ή μεγαλύτερη προσπάθεια βελτίωσης των οικονομικών δεικτών ή της ζωής ή ακόμα και της καθημερινότητας, έβρισκε απέναντι ένα μέτωπο αντίδρασης και μια μόνιμα σηκωμένη γροθιά. Ηταν προοδευτικός ο δήμαρχος που αλυσοδενόταν για να μη γίνει η επένδυση του Ελληνικού που θα έχει συνεισφορά 2,4% στο ΑΕΠ και θα δημιουργήσει προοδευτικά 85.000 θέσεις εργασίας. Ηταν προοδευτικοί εκείνοι που χαρακτήριζαν αρχαιολογικά μνημεία τα εγκαταλελειμμένα αεροπλάνα και δάσος την έκταση του παλιού αεροδρομίου, ώστε να μπλοκαριστεί η επένδυση. Είναι προοδευτικοί όσοι κάνουν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για να μπλοκαριστεί η κατασκευή μετρό στα Εξάρχεια διότι θα πληγεί η επαναστατικότητα της γειτονιάς ή ισχυρίζονται ότι θα καταστραφούν τα αρχαία στη στάση Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Είναι προοδευτικοί αυτοί που τον χειμώνα γκρέμιζαν με βαριοπούλα αίθουσα του ΑΠΘ ώστε να μην οικοδομηθεί βιβλιοθήκη, γιατί προοδευτικό είναι να έχεις έναν χώρο υπό κατάληψη για να τον κάνεις «στέκι». Είναι προοδευτικοί οι βουλευτές που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ΑΠΘ αντιδρώντας στο σπάσιμο της κατάληψης του Πανεπιστημίου ή όσοι κάνουν πορείες κατά της παρουσίας Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Είναι προοδευτικοί όσοι έκαναν πορείες ενάντια στην ανάπλαση του λόφου του Στρέφη, διότι προτιμούσαν να κάνουν πάρτι στον χώρο συλλογικότητες. Είναι προοδευτικός ο λόγος κατά της αριστείας, γιατί είναι ρετσινιά, είναι προοδευτικός ο αγώνας να μην υπάρχουν στους δρόμους κάμερες που προστατεύουν από την εγκληματικότητα, είναι προοδευτικό να κλείνουν κάθε τρεις και λίγο δρόμοι και να ταλαιπωρούνται οι πολίτες που χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς. Ολος ο προοδευτικός κόσμος σε ολόκληρο τον πλανήτη καταδικάζει τα εγκλήματα και τις θηριωδίες της Χαμάς, στη δική μας χώρα, όμως, κάποιοι θεωρούν δίκαιο και προοδευτικό τον αγώνα της. Οταν όλος ο δημοκρατικός κόσμος καταδίκαζε τις θηριωδίες του Πούτιν και ήταν με την Ουκρανία, ο εγχώριος προοδευτικός κόσμος είναι «με τον άνθρωπο». Πάντα, σε όποια αλλαγή ή μεταρρύθμιση είχε προταθεί όλα αυτά τα χρόνια, είτε με την επιτροπή Πισσαρίδη, είτε με επιτροπές σοφών, είτε με το Ασφαλιστικό του Γιαννίτση, οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί ήταν απέναντι. Στην πρώτη γραμμή, οι οργανικοί διανοούμενοι, πάντα εναντίον των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού και υπέρμαχοι των πιο παρωχημένων και αναχρονιστικών λογικών και πολιτικών.

Εν κατακλείδι, όσοι οραματίζονται κοινά προοδευτικά μέτωπα, θα πρέπει πριν να έχουν καταλήξει στο νόημα που δίνουν στη λέξη προοδευτισμός.

Και κυρίως, αυτοί που ζητούν από άλλους να συμπορευτούν για να τα συγκροτήσουν, να μην είναι εκείνοι που λίγα χρόνια πριν τους απειλούσαν με κρεμάλες.