Στη Σταδίου

Παραμονή του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα σήμερα κι ας μου επιτραπεί μία στάση στην οδό Σταδίου. Εδώ θα κατεβώ. Δεν ξέρω ακριβώς από τι. Από το παλιό Ρενό του πατέρα μου, τότε που με είχαν κατσαδιάσει επειδή κολλούσα χαλκομανίες στα τζάμια; Από ένα λεωφορείο, παλιό, με στρογγυλεμένη «μουσούδα», σαν αυτά που αγκομαχούσαν ακόμη στους δρόμους της πρωτεύουσας, τότε που, με πρόφαση το φροντιστήριο, «ξαναδιαβάζαμε» την πέριξ της Ομόνοιας περιοχή; Από τη μηχανή κάποιου έρωτα, εκείνα τα υπέρλαμπρα χρόνια της νιότης μας; Μωρέ θα κατέβω ακόμη και από ένα σημερινό ταξί, σε ένα δρόμο σκοτεινό και παραμελημένο, αγριευτικό τα βράδια, αποκαρδιωτικό την ημέρα έτσι όπως φαίνονται οι χαίνουσες πληγές του. Μα πώς αφήσανε, πώς αφήσαμε να καταντήσει έτσι μία από τις ωραιότερες «κόρες των Αθηνών»;