Ο Μπέος είναι καθρέφτης

Προσφέρουμε μεγάλη υπηρεσία στον δήμαρχο Βόλου και στις αναίσχυντες απόψεις και συμπεριφορές του όταν τις προσωποποιούμε. Οταν τις παρουσιάζουμε σαν κάτι το ασυνήθιστο και ξεχωριστό που πρέπει να προβληθεί και να μονοπωλήσει σχεδόν το ενδιαφέρον μας, επειδή εκφράζεται από κάποιον «ιδιόρρυθμο» και προκλητικό διασκεδαστή. Την ανάδειξη του προσώπου του ως τηλεοπτικού αστέρα επεδίωκε ακριβώς ο ίδιος όταν προέβαινε στις γνωστές αχαρακτήριστες δηλώσεις του. Αύριο θα μιλάει για μένα όλη η χώρα, είπε. Και εκείνοι που ελέγχουν τη δημοσιότητα έσπευσαν να τον υποχρεώσουν. Aρχισαν να τον παίζουν από την αυγή μέχρι τα μεσάνυχτα εξασφαλίζοντας τη μέγιστη δυνατή διάδοσή τους. Φυσικά καταδικάζοντας, αλλά αυτό που έμενε από την παράσταση ήταν το θράσος και o αυτοθαυμασμός του ασυνάρτητου τραμπούκου. Νομίζουμε μήπως ότι μια «παρέλαση υπερηφάνειας» τοn χρόνο ή η εκλογή ως αρχηγού κόμματος συγκεκριμένου προσώπου έχει καθαρίσει από την ομοφοβία λ.χ. την κοινωνία μας; Eχει γίνει ποτέ μια επιστημονικά συγκροτημένη έρευνα για να διακριβωθεί η απήχηση αυτών των αντιλήψεων στην κοινή γνώμη; Αν υπάρχει, θα ήμουν ευγνώμων να μου υποδειχθεί, αλλά και να συζητηθούν σοβαρά τα ευρήματά της. Πιστεύει κανείς ότι η ομοφοβία περιορίζεται σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους ή κοινωνικά στρώματα; Ή η ξενοφοβία; Ή ο αντισημιτισμός; Μέχρι να γίνει μια τέτοια απόπειρα συλλογικού αναστοχασμού θα κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας που θα έχει πάρει τη μορφή του κ. Δημάρχου. Oσο για τον τραμπουκισμό, εδώ αναβλύζει γέλως βροντώδης, καθώς πρόκειται σχεδόν για τον κανόνα στην καθημερινότητά μας. Τολμάει κανείς φυσιολογικός άνθρωπος να πάρει τα παιδιά του και να πάει λ.χ. στο γήπεδο την Κυριακή – για να αναφερθώ ειδικά στον χώρο από τον οποίο προέρχεται ο Μπέος και ο οποίος κυριαρχείται από πρόσωπα και συμπεριφορές της κατηγορίας του και χειρότερα; Και αν μεγεθύνω το πλαίσιο αναφοράς, πόσοι μύριοι Μπέοι δεν κυκλοφορούν στην πολιτική τα τελευταία χρόνια, με μερικούς μάλιστα να καθοδηγούν σήμερα ολόκληρους κομματικούς σχηματισμούς; Δεν είναι τάχατε τέτοιος ένας πολιτικός που αρνείται την ανθρώπινη ιδιότητα των επικριτών του και καλεί τους «πραγματικούς ανθρώπους» να τους εξοντώσουν; Μα ο τελευταίος είναι «εκλεκτός του λαού», θα βιαστείτε να πείτε. Oπως ακριβώς και ο Μπέος! Η έγκριση μιας ομάδα εκλογέων δεν αναιρεί το αίσχος της συμπεριφοράς και των ιδεών τους.