Ενα… «νικηφόρο αποτέλεσμα»

Καλά το πάει η κυβέρνηση σε σχέση με το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής. Κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει ότι στην ουσία δεν συνέβη κάτι το εξαιρετικό, όλα καλά κι όλα ωραία – άρα συνεχίζουμε, στον ίδιο δρόμο! Ακουσα ας πούμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο χθες, να εκφωνεί κάτι τέτοια τρίφυλλα, και παρότι είχα όλη την καλή διάθεση να τον καταλάβω γιατί λέει όσα λέει, δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα. Ανοίγω παρένθεση: σοβαρό παιδί είναι ο κύριος Μαρινάκης, αλλά στην άχαρη δουλειά που κάνει, είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να επιχειρεί συχνά το ακατόρθωτο: να πείσει αν χρειαστεί ότι ο ήλιος βγαίνει από τη Δύση, το άσπρο που βλέπουμε δεν είναι ακριβώς άσπρο αλλά μαύρο, ότι αυτό που ακούγεται δεν είναι βροντές αλλά μουσικές θεσπέσιες, και άλλα παρόμοια.

Κλείνω την παρένθεση, για να συνεχίσω. Ο εκπρόσωπος λοιπόν διαβεβαίωσε ότι δεν συνέβη κάτι σημαντικό, αφού οι «αντάρτες» που νίκησαν τους κομματικούς υποψηφίους στις περιφερειακές εκλογές προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία, άρα το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν «σίγουρα ένα νικηφόρο αποτέλεσμα για την κυβέρνηση»!!!

Η ατάκα αγγίζει τα όρια του κωμικού, αλλά σπεύδω να υπερασπιστώ τον νεαρό Μαρινάκη: δεν ευθύνεται το παλικάρι. Ολα αυτά, είναι «γραμμή» του Μαξίμου, μετά τον χθεσινό «πρωινό, πικρό, καφέ», κατά τον οποίο αποφασίστηκε εκ του προχείρου να γίνει όπως όπως, μια πρώτη διαχείριση της κατάστασης. Μετά του ανατέθηκε να την εκφράσει. Αυτό είναι όλο.

Γαλάζια κατορθώματα

Το δεύτερο πράγμα που αποφασίστηκε ότι πρέπει να υποστηρίζουν επιτακτικά, όσα από τα στελέχη της κυβέρνησης εκτίθενται στα κανάλια, είναι ότι «ο δεύτερος γύρος δεν προσφέρεται για πολιτικά συμπεράσματα» και πως «τα πολιτικά μηνύματα προς όλους στάλθηκαν κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών». Ωραίο, αλλά ποιος θυμάται σήμερα τι έγινε στον α’ γύρο; Πλην των 6 περιφερειών που είχε κερδίσει η ΝΔ, στην Αθήνα ο Κ. Μπακογιάννης ήταν μια ανάσα από τη νίκη, και στη Θεσσαλονίκη, ο Κ. Ζέρβας απείχε μερικές χιλιάδες ψήφους από την ανανέωση της θητείας του. Τα θυμάται αυτά κανείς σήμερα Τρίτη 17 του μηνός; Δεν είμαι καθόλου σίγουρος. Αυτό που θυμούνται όλοι, και θα το θυμούνται για πολύ ακόμη, είναι ότι «χάθηκαν» για τη ΝΔ και η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, όπως και οι πέντε από τις έξι διεκδικούμενες περιφέρειες.

Και χάθηκαν για πολύ συγκεκριμένους λόγους, που προφανέστατα δεν πρόκειται να αναλυθούν όταν η «γραμμή» εμπεριέχει ανοησίες όπως αυτές που προαναφέρθηκαν.

Εγώ καταλαβαίνω ότι πρέπει να στηριχτεί το ηθικό του στρατεύματος, αλλά είναι τουλάχιστον καταστροφικό για τη συνέχεια να μην αναλύσουν το γιατί εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της ΝουΔου γύρισαν την πλάτη στους κομματικούς υποψηφίους, επέλεξαν κάτι άλλο ή – το χειρότερο – δεν πήγαν καν να ψηφίσουν.

Ξέρει τι επιτυγχάνει η κυβέρνηση με όσα διακινεί τις τελευταίες ώρες; Να διακόψει κάθε σχέση μαζί τους…

Μετά Χριστόν προφήτες

Με αφορμή πάντως διάφορα που ακούω να διακινούνται στις παρυφές του κυβερνητικού στρατοπέδου, σχετικά με τη λαθεμένη στρατηγική που ακολουθήθηκε στον β’ γύρο, και οδήγησε στη βαριά, θα τη χαρακτηρίσω, ήττα της Κυριακής που μας πέρασε, έχω να σημειώσω ότι παιδιά, προσοχή, πήξαμε στους μετά Χριστόν προφήτες.

Τα «εγώ τα είχα πει» ή τα «εγώ είχα διαπιστώσει δυσαρέσκεια στον κόσμο μας», μικρή σημασία έχουν από τη στιγμή που δεν είχαν προειδοποιηθεί αυτοί που έπρεπε, και για να το πω πιο συγκεκριμένα, εκείνος που κυρίως θα έπρεπε, ο Πρωθυπουργός. Το έκανε κανείς; Δεν το έκανε.

Τον απέτρεψε ας πούμε κάποιος από το να πάρει αγκαζέ τον Κ. Μπακογιάννη και να κάνουν περίπατο στην Αθήνα, διότι «γνώριζε» (ψυχανεμιζόταν, εκτιμούσε, πίστευε, θεωρούσε, «έβλεπε») ότι ο Μπακογιάννης θα χάσει; Δεν τον απέτρεψε. Και δεν είναι που δεν τον απέτρεψε, αλλά επί της ουσίας δεν τον προστάτεψε κιόλας. Τον έκανε «μέτοχο» της ήττας. Και αφήνω κατά μέρος τις απίθανες «φαεινές» ιδέες των συμβούλων για περιοδείες της τελευταίας στιγμής, προς στήριξη των κομματικών υποψηφίων στην Ανατολική Μακεδονία – Θράκη, το Βόρειο Αιγαίο, τη Θεσσαλία (τη Θεσσαλία ρε παιδιά, στην οποία βλέπατε τι ερχόταν) κ.λπ. που επίσης του επιμέρισαν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την ήττα. Συμπέρασμα, που αφορά προσωπικά τον πρόεδρο Κυριάκο: καλές οι δημοσκοπήσεις, καλοί οι δημοσκόποι, άριστος ο κύριος Γκρίνμπεργκ, άριστοι και οι σύμβουλοι-οιωνοσκόποι: αλλά μην αφήνεσαι αποκλειστικά και μόνο στα χέρια τους. Βγες παραέξω, ρώτα και κανέναν άνθρωπο της πιάτσας, να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που σου λένε όλοι αυτοί, και που δεν είναι τίποτε περισσότερο από αυτό που θέλεις να ακούσεις…

Το στοίχημα του Κυριάκου

Για μένα πάντως η σοβαρότερη επίπτωση από την ήττα της Κυριακής είναι μία: να εξαναγκαστεί ο Κυριάκος να «αποτραβηχτεί» από τον χώρο του Κέντρου και να στραφεί σε πιο συντηρητικές πολιτικές. Αν όπως όλα δείχνουν οι νεοδημοκράτες με την καταψήφιση κομματικών υποψηφίων, αλλά και με την ηχηρή αποχή από τις κάλπες που αντικειμενικά βοήθησε τους αντιπάλους των υποψηφίων της ΝΔ, θέλησαν να τον προειδοποιήσουν, για το είδος και το περιεχόμενο των μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών που έχει αποφασίσει να πάρει, η απάντησή του δεν μπορεί να είναι άλλη από την οπισθοχώρηση. Δύσκολα μπορεί να επιμείνει σε αυτές. Είναι μεγάλη η αντίδραση που εκφράστηκε προχθές. Και δύσκολα μπορεί να αποσυνδεθεί από τη χρονική συγκυρία: συνέβη ενώ έδειχνε άτρωτος, μετά τη μεγάλη νίκη του στις προ τριμήνου εθνικές εκλογές. Οπως δύσκολα μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι όσοι αντιτίθενται στις μεταρρυθμίσεις για τον έναν ή τον άλλον λόγο, και είναι πολλοί απ’ ό,τι φαίνεται, τον τραβούν τώρα με ένταση από το μανίκι, και του ζητούν να επιστρέψει στα στενά πλαίσια που ορίζει η συντηρητική παράταξη, η Δεξιά.

Απομένει φυσικά στον ίδιο να αποδείξει αν διαθέτει τις αντοχές να ξεπεράσει αυτή την πίεση. Ή θα λειτουργήσει με τη σκέψη στην κρίσιμη, όπως διαμορφώνεται πλέον η κατάσταση, αναμέτρηση των ευρωεκλογών. Θεωρώ ότι είναι το μεγάλο προσωπικό του στοίχημα, πλέον.

Το έριξαν στο τσάμικο

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι, το έχουν ρίξει κανονικά στο τσάμικο. Για λόγους που προφανώς έχουν να κάνουν με την παραδοχή πως η ραγδαία εσωτερική (και εξωτερική) κρίση, μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη διάλυση του χώρου, αποφάσισαν να το ρίξουν κανονικά στην «τρελή»!

Δεν είναι και προς… θάνατον αυτή η στάση, όμως, αν κατάλαβα σωστά από όσα έλεγε χθες η εκπρόσωπος Δώρα Αυγέρη, πάνε να καταχώσουν την κρίση τους κάτω από το χαλί της κυβερνητικής ήττας στις εκλογές. Διαβάστε τι είπε, μεταξύ πολλών άλλων, και βγάλτε συμπέρασμα:

«Εκλεισε ο κύκλος της ήττας και πάμε μέσω της διαδικασίας της ανασυγκρότησης, με ορίζοντα τις ευρωεκλογές, για να πετύχουμε τις μεγάλες πολιτικές νίκες προς όφελος της πατρίδας και της κοινωνίας»!

Εκλεισε ο κύκλος της ήττας; Να σας πω κυρία Αυγέρη, υπάρχουν και καλύτερα ανέκδοτα…

Για πάντα «προφήτης»

Αλλοι πάλι, το έχουν ρίξει στα συρτοτσιφτετέλια. Μια φορά «προφήτης» Σπίρτζης, για πάντα «προφήτης» Σπίρτζης. Αυτός θέλει τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ (με αυτή τη σειρά!!) για τη συγκρότηση κοινού ψηφοδελτίου στις ευρωεκλογές. Δεν ξέρω τι άλλα… kinky όνειρα βλέπει στην ηλικία του, αλλά έχω να τον ενημερώσω, μετά λόγου γνώσεως δε, ότι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί ποτέ. Πο-τέ!

Και θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα, ότι αν έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του κάποια στιγμή να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να δουλέψει συστηματικά προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια όχι με βλακώδεις «ιδέες» όπως αυτή που προαναφέρθηκε. Θα του πρότεινα να παραδειγματιστεί από τη στάση του Σταύρου Κοντονή και του Κώστα Χρυσόγονου, αν επαναλαμβάνω επιδιώκει να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ…

Τα υπόλοιπα είναι της κατηγορίας «να ‘χαμε να λέγαμε»…