Το πρώτο συμπέρασμα από τις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα είναι πολιτικά και ανθρωπολογικά σημαντικό, αισιόδοξο: τελικά, οι καλοί δεν πάνε χαμένοι.

Ο κ. Δούκας, άνθρωπος ευφυής, καλλιεργημένος, διαβασμένος, με εκσυγχρονιστικές αριστερές απόψεις, γνώστης των αθηναϊκών πραγμάτων, επικεφαλής ανθρώπων έγκυρων και δημιουργικών, με ουσιαστικές πολιτικές τοποθετήσεις και όχι συνθήματα περί επάρατης δεξιάς που «δεν ξεχνιέται», χωρίς αστείους προσωποπαγείς κομπασμούς «εγώ θα νικήσω το μητσοτακέικο» – ο «αντιχαρισματικός» κ. Δούκας λοιπόν είχε ήδη από τον πρώτο γύρο πάρει διπλάσιο ποσοστό από αυτό του ΠαΣοΚ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές (14% έναντι 7%). Ας το αξιολογήσουν στη Χαριλάου Τρικούπη.

Αυτό το πρώτο κατόρθωμα, έκανε δυνατό το «ακατόρθωτο», τη νίκη.

Δημιουργεί αισιοδοξία η εκλογή του, πώς να το κάνουμε. Δείχνει ότι η καταγωγή και ο «κομματικός σωλήνας» δεν αποτελούν αναγκαία συνθήκη για επιτυχημένη συμμετοχή στα κοινά, υπάρχουν λύσεις πέρα  από τις πολιτικές καραβάνες που  παιδιόθεν ασχολούνταν με την πολιτική –ως ίντριγκα για επικράτηση– για λόγους είτε καταγωγής είτε κουλτούρας.

Αυτό κατορθώθηκε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από τον κλασικό, της δημαγωγίας: προτάσσοντας γνώση, επιχειρήματα, πρόγραμμα, όχι συνθήματα και πόζες. Ο Χάρης Δούκας, ως πολιτικό πρόσωπο-έκπληξη, είναι ο αντίποδας του Στέφανου Κασσελάκη. Απέναντι στη φιγούρα και στην κραυγή, το περιεχόμενο και ο λόγος.

Αποδεικνύεται, νομίζω, πως οι πολίτες έχουν απαιτήσεις από το πολιτικό προσωπικό και όταν τους δοθεί η ευκαιρία εμπιστεύονται  τους άξιους – ας μην ξεχνάμε ότι τον κ. Κασσελάκη τον εξέλεξαν πολιτικά πρόσωπα, τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτά ευθύνονται· τον Χάρη Δούκα οι πολίτες της Αθήνας.

Δεύτερο συμπέρασμα: οι ψηφοφόροι απελευθερώθηκαν, το φάντασμα του «χαρισματικού» Αλέξη Τσίπρα και του ανερμάτιστου ΣΥΡΙΖΑ δεν πλανάται πια πάνω από τη χώρα. Ο πρώτος προσπαθεί να κάνει διεθνή σταδιοδρομία – ας του ευχηθούμε καλή επιτυχία, μακριά και αγαπημένοι να είμαστε. Το γηραιό στελεχιακό δυναμικό το πολύ να ιδρύσει «μετακομμουνιστικό ΚΑΠΗ» όπου θα ξεθυμαίνουν καταλογίζοντας σε ιστορικές και  δομικές αιτίες τις ευθύνες της προσωπικής αποτυχίας τους.  Οι ικανοί από τους νεώτερους  –υπάρχουν πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ– ούτε αυτοί θα πάνε χαμένοι, ο Χάρης Δούκας έδειξε τον επιτυχημένο δρόμο του πολιτεύεσθαι.

Στο Μαξίμου λοιπόν πρέπει να σκεφθούν κάτι ευφυέστερο από τα αναποτελεσματικά γελοία υπονοούμενα ότι το ΠαΣοΚ ή ο κ. Δούκας –επειδή πχ είναι κατά των καμερών– «τσιπρίζουν» ή «συριζαΐζουν» ή «κασσελακίζουν».  Θα πάθουν τα ίδια με τους πρόγονους της ΝΔ που κάλυπταν τα σκουπίδια τους κάτω από το διαφανές χαλί του «κομμουνιστικού κινδύνου».

Ήτοι, οι άξιες παρουσίες θέτουν δύσκολα στους ανταγωνιστές, τους αναγκάζουν να αναβαθμιστούν και αυτοί, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος.