Η ιδέα κυκλοφορούσε καιρό. Οι προοδευτικές δυνάμεις, έλεγαν και ξαναέλεγαν συριζαίοι, πρέπει να συνασπιστούν προκειμένου να σπάσουν τη χρωματική μονοτονία του εκλογικού χάρτη. Από την Κυριακή, οι υποστηρικτές μιας συμμαχίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ φρονούν ότι έχουν και απτές αποδείξεις περί της ορθότητας της πρότασής τους για ένα αντινεοδημοκρατικό μέτωπο. Η νίκη του Χάρη Δούκα δείχνει, επιμένουν, έναν δρόμο που οφείλουν να περπατήσουν μαζί τα δύο αντιπολιτευόμενα κόμματα. Η δε διαπίστωση του Γιώργου Παπανδρέου, η οποία αρθρώθηκε με τον Κώστα Ζαχαριάδη μέσα στο τηλεοπτικό πλάνο, εκλήφθηκε σαν πράσινη αποδοχή του αριστερού αιτήματος. Είναι, άραγε, πράγματι έτσι; Το αουτσάιντερ, που κατόρθωσε να τριπλασιάσει τις ψήφους του πρώτου γύρου και εξέπληξε μέχρι και κυβερνητικούς που είχαν την Αθήνα σίγουρη, εξελέγη απλά γιατί έλαβε τη συριζαϊκή στήριξη την εβδομάδα που μεσολάβησε μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής; Τα νούμερα δεν επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση. Στον πρώτο γύρο ο Δούκας συγκέντρωσε 19.842 ψήφους. Στον δεύτερο 64.055. Κέρδισε, δηλαδή, 44.213 παραπάνω, ενώ αυτές του Ζαχαριάδη στις 8 Οκτωβρίου ήταν 18.668.

Πανάκεια

Προσήλθαν, λοιπόν, στις κάλπες για να τον ψηφίσουν 25.545 ψηφοφόροι περισσότεροι από το άθροισμα εκείνων που είχαν επιλέξει πίσω από τα παραβάν «Αθήνα Τώρα» και «Ανοιχτή Πόλη» – οπότε, κανείς δεν είναι εύκολο να τους κατηγοριοποιήσει σαν βάση ενός συγκεκριμένου κόμματος. Ούτε, όμως, κι η ρητορική που χρησιμοποίησε την προεκλογική περίοδο στηρίζει το επιχείρημα των αριστερών. Θα κάτσει στον θώκο της Κοτζιά μάλλον επειδή υποσχέθηκε να φυτεύει 5.000 δέντρα τον χρόνο ή να φτιάξει 40 νέες παιδικές χαρές κι όχι γιατί κραύγασε πως θα βρεθεί δίπλα στα κινήματα – όπως δεσμευόταν ο επίσημος υποψήφιος της Κουμουνδούρου. Πέτυχε την ανατροπή, άρα, και χάρη σε μια δημόσια παρουσία η οποία δεν θύμιζε σε τίποτα την πολακική αντιπολιτευτική μανιέρα της καταγγελίας που συνεχίζει να υιοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Πήρε εκτός από αντιμπακογιαννική ψήφο και θετική ψήφο. Οι θιασώτες της σύγκλισης ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ ίσως θα έπρεπε πρώτα να αναρωτηθούν κατά πόσο θα έφτανε μια τέτοια για να εκλεγεί ο Ζαχαριάδης αν ήταν στη θέση του Δούκα. Δεν είναι πανάκεια για τις αντιπολιτευτικές ασθένειες η συνεργασία των δύο κομμάτων. Μόνο Placebo για τον ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως.