«Η ευθύνη μας είναι να μετουσιώνουμε σε πράξεις τις ελπίδες της κοινωνίας. Κάτι που σημαίνει προσήλωση στους στόχους μας, επικοινωνία με τους πολίτες με λόγο ενωτικό και κατανοητό, χωρίς ακρότητες, χωρίς έπαρση. Ο σοφός ελληνικός λαός έχει μια ωραία φράση που λέει ότι “πρώτα να βουτάμε τη γλώσσα μας στο μυαλό μας και μετά να μιλάμε”. Καλό είναι να την έχουμε όλοι μας υπόψη». Ετσι έκλεισε την εισαγωγική του τοποθέτηση στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο ο Πρωθυπουργός. Ετσι, με άλλα λόγια, παραδέχθηκε έμμεσα πως ένα από τα προειδοποιητικά μηνύματα, τα οποία περιλάμβαναν μαζί με τα ψηφοδέλτια πολλοί από τους φακέλους που έριξαν στην κάλπη τρεις μέρες νωρίτερα οι ψηφοφόροι, ελήφθη. Βέβαια, προτού τελειώσει την ομιλία του είχε θυμίσει και την επίσημη κυβερνητική γραμμή για το σκεπτικό της λαϊκής ετυμηγορίας του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών – εκείνη που θέλει τα αμιγώς πολιτικά μηνύματα να προέκυψαν από αυτόν που διεξήχθη στις 8 Οκτωβρίου. Η αντίφαση των δύο επισημάνσεων είναι κάπως χτυπητή. Γιατί και οι δυο Κυριακές, όπως σχεδόν κάθε κάλπη που στήνεται, προσφέρονται για την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων.

Επιλογές

{ARX}Στη ανάλυση ενός έμπειρου εκλογολόγου, «η ψήφος της 15ης Οκτωβρίου είχε και καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά τα οποία έκανε πιο αδρά η φύση της διαδικασίας, η αναμέτρηση δύο υποψηφίων δηλαδή. Το δίλημμα ανάμεσα στον επίσημο νεοδημοκράτη υποψήφιο και κάποιον άλλον το έθεσε μετ’ επιτάσεως η κυβερνητική πλευρά. Οπότε, όπου κέρδισε ο άλλος, επικρίθηκαν κι οι επιλογές της, όχι μόνο τα πρόσωπα per se». Οποιοι, λοιπόν, διέκριναν στα εκλογικά αποτελέσματα του Μαΐου και του Ιουνίου τον κίνδυνο η κυβέρνηση να γίνει ο νούμερο ένα αντίπαλος του εαυτού της – σαν τον παραπάνω αναλυτή – νιώθουν σήμερα πως οι προβλέψεις τους δικαιώθηκαν. Η απουσία μιας αντιπολίτευσης την οποία θεωρούν αξιόπιστη οι πολίτες μπορεί σε μερικές εκλογές – ειδικά εκείνες στις οποίες κρίνεται η διακυβέρνηση της χώρας – να ευνοεί το ισχυρότερο κόμμα, αλλά ταυτόχρονα είναι παγίδα στην οποία ορισμένοι κυβερνητικοί έπεσαν. Η χαλάρωση εξαιτίας του εφησυχασμού, η αλαζονεία λόγω της απόστασης από τον ΣΥΡΙΖΑ κι η αυταπάτη πως στην πολιτική υπάρχουν οριστικές κρίσεις βαθμολογήθηκαν τόσο από τους συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία όσο και από τους απέχοντες από αυτή – αφού εδώ κι ένα τρίμηνο δεν τις έκρυβαν οι διακηρύξεις περί μεγάλης ευθύνης.{ARX}