Πρώτη κηδεία. Οι δημοσκοπικές επιδόσεις του προέδρου Κασσελάκη δεν ανταποκρίνονται στον ενθουσιασμό που προκάλεσε η εκλογή του. Μπορεί η κοινή γνώμη να τον υποδέχθηκε με τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά, εντέλει, τον αντιμετωπίζει ως κάτι εξωτικό, πλην όμως όχι και τόσο πολιτικό. Η υπερβολική έκθεση στις κάμερες τα οικογενειακά του και οι άστοχες τοποθετήσεις τον κατέστησαν περσόνα που βρίσκεται πιο κοντά σε παίκτη ριάλιτι παρά σε πολιτικό αρχηγό.

Δεύτερη κηδεία. Το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών έδειξε ότι ο νέος πρόεδρος δεν έφερε μαζί του αέρα ανατροπής και εκλογικής ανάταξης. Ασφαλώς δεν ευθύνεται ο ίδιος για τις επιλογές των υποψηφίων, ούτε είχε τον χρόνο με το μέρος του, όμως, από την άλλη, δεν φάνηκε να δημιουργεί διάθεση κινητοποίησης στην κομματική βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με περιορισμένα ερείσματα σε κρίσιμους τομείς της κοινωνίας.

Τρίτη κηδεία. Το ΠΑΣΟΚ κινείται πλέον με αέρα δεύτερου κόμματος στην κοινωνία και ας μην ανταποκρίνεται αυτό στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς. Και ήδη ακούγεται από πολλές πλευρές ότι η επιβίωση του ΣΥΡΙΖΑ και η αποκατάσταση της σχέσης του με την εξουσία διέρχεται από μία οργανική σύμπλευση με το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι και εύκολο να εκλέγεσαι πρόεδρος και μία από τις προτάσεις που ακούς να είναι η συμπόρευση ή η συγχώνευση με κάποιο άλλο κόμμα, το οποίο πλέον αισθάνεται ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος.

Τέταρτη κηδεία. Το μόνο που μένει για την τελική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ληξιαρχική πράξη. Δεν υπάρχει πλέον κάτι που μπορεί να κρατήσει αυτό το κόμμα ενωμένο. Μένει να δούμε τι θα κάνουν όσοι φτιάχνουν βαλίτσα. Θα φτιάξουν νέο κόμμα; Θα πάνε στο ΠΑΣΟΚ; Μήπως θα περιμένουν τα γεγονότα ώστε να πάρουν πίσω το δικό τους κόμμα; Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα σχήμα εσωστρέφειας υπό κατάσταση πολλαπλών σοκ.

Ενας γάμος. Ανήμερα των εκλογών, ο πρόεδρος έφυγε για να παντρευτεί στις ΗΠΑ. Εκεί έφαγαν κουφέτα και εδώ μοιράζουν κόλλυβα.