Ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπικίλα είχε γράψει ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 όταν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο τρέχοντας ξυπόλητος!

Ηταν κάτι πρωτοφανές που είχε δημιουργήσει αίσθηση. Ομως και ο επόμενος άθλος του στο Τόκιο, τέσσερα χρόνια αργότερα, σαν σήμερα στις 21 Οκτωβρίου του 1964, έχει τη δική του ιστορία.

Στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας ο αιθίοπας δρομέας έγινε ο πρώτος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων  που κατέκτησε δεύτερο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο και μάλιστα με ένα μεγάλο παγκόσμιο ρεκόρ (2 ωρ.12′.11”) την ώρα που ο δεύτερος Βρετανός, Μπάζιλ Χίτλι τερμάτισε ύστερα από 4 ολόκληρα λεπτά και 8 δευτερόλεπτα!

Δείγμα της κούρσας που είχε κάνει ο μεγάλος αιθίοπας μαραθωνοδρόμος. Το χρυσό μετάλλιο στη Ρώμη σε συνδυασμό με την ιστορία που έτρεχε ξυπόλητος, αρχικά τον κράτησαν ζωντανό στην εξέγερση του 1960 κατά του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ. Οι περισσότεροι στρατιώτες της φρουράς δολοφονήθηκαν όχι όμως και ο χρυσός ολυμπιονίκης της χώρας.

Ο οποίος αργότερα δέχτηκε χορηγία από την Adidas, η οποία τον προμήθευε με τα καλύτερα παπούτσια. Ηταν το φαβορί και στο Τόκιο, όταν λίγες μέρες πριν από τους αγώνες μετά από μια προπόνηση δίπλωσε από τον πόνο.

Η διάγνωση ήταν οξεία σκωληκοειδίτιδα και μπήκε άμεσα στο χειρουργείο με τους γιατρούς να είναι επιφυλακτικοί για το αν μετά από κάποιες μέρες θα μπορούσε να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και σε ένα τόσο απαιτητικό αγώνισμα όπου θα έτρεχε 42.195 μέτρα μέσα στον ιαπωνικό χειμώνα.

Την επομένη της επέμβασης, μια νοσοκόμα πήγε στο δωμάτιό του να δει πώς πάει η ανάρρωσή του και ο Μπικίλα έλειπε.

«Ξέρετε είναι στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου και κάνει προπόνηση» είπε ένας άλλος ασθενής και πράγματι μέσα στη νύχτα ο αιθίοπας δρομέας έτρεχε γύρω γύρω από το νοσοκομείο!

Ταξίδεψε στην Ιαπωνία με τους γιατρούς να επιμένουν ότι είναι δύσκολο να συμμετάσχει και αυτός έτρεξε, νίκησε και έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ !

Ο Αμπέμπε Μπικίλα επέστρεψε στην Αντίς Αμπέμπα και πάλι ως ήρωας. Του δόθηκε δώρο ένα αυτοκίνητο σκαραβαίος, που δυστυχώς του στοίχισε την αναπηρία του το 1969 όταν έμεινε παραπληγικός μετά από τροχαίο. Ως θεατής πλέον το 1972 στο Μόναχο είδε τον Αμερικανό Φρανκ Σόρτερ να κατακτά το χρυσό μετάλλιο στον μαραθώνιο.

Πέθανε στις 25 Οκτωβρίου του 1973 και στην κηδεία του συγκεντρώθηκαν 75.000 άνθρωποι.