Το σόου άργησε να ξεκινήσει

Αν με εξέπληξε κάτι από αυτό το διήμερο σόου που πραγματοποίησε με τρομερή επιτυχία ο θίασος σκιών ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είναι μόνο ο χρόνος. Αργησαν, άργησαν πολύ. 35 ημέρες από την εκλογή του νέου προέδρου, είναι κάτι που ομολογουμένως δεν το περιμέναμε, εγώ δηλαδή ο οποίος ήμουν από τους πρώτους που προέβλεπαν ότι αυτό το μόρφωμα «δύσκολα θα συνεχίσει με τη σημερινή του μορφή», και πως «όπου να ‘ναι θα σκάσει το μπαλόνι». Και το γεγονός ότι την καρφίτσα που έσπασε το μπαλόνι την κρατούσε ένας μεσήλικος περιφερόμενος πολιτευτής, ονόματι Τζουμάκας, κάνει ακόμη μεγαλύτερη τη γελοιότητα στο σόου που παρακολουθούμε. Δείχνει, περισσότερο από οτιδήποτε, πως τα υπόλοιπα παλικάρια (της φακής) είναι μόνο λόγια, «υποσχέσεις», απειλές και νταηλίκια. Κρύφτηκαν πίσω από αυτόν τον φουκαρά, τον άφησαν να εκτεθεί ανεπανόρθωτα, και ύστερα βγήκαν μόνο για τα συλλυπητήρια, τα οποία δεν κράτησαν και πολύ. Ειδικά από τη στιγμή, που ένα χέρι (προεδρικό) άνοιξε την πόρτα, και είπε του Νίκου Φίλη, επειδή το πήγε μισό χιλιοστό πιο πέρα το δικό του συλλυπητήριο μήνυμα προς Τζουμάκα, «αν δεν σας αρέσει, περάστε έξω» κύριε Φίλη μας.

Ούτε «άχνα»

Φυσικά ο Φίλης έμεινε μέσα, δεν πέρασε έξω, όπως έμειναν μέσα όλοι τους, Ομπρέλες, 52 και τα ρέστα, να τους καρπαζώνουν όπου τους βρουν οι προεδρικοί φρουροί του Κασσελάκη, και να μη βγάζουν άχνα. Διότι και «άχνα» να βγάλουν, κι αυτό μπορεί να θεωρηθεί λόγος διαγραφής. Εδώ ο Σκουρλέτης, έκανε το λάθος να την πέσει στον «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη για τις «αντιεπιστημονικές απόψεις» που εξέφραζε τον καιρό του Covid για το εμβόλιο (τότε που με το ζόρι κρατιόταν να μη βγει στο βουνό), και τον έπιασε ο άλλος από τους γιακάδες κι άρχισε να τον χτυπάει επί ώρα στη γη, με την τεχνική που ξέρει να κάνει με τα χταπόδια που ψαρεύει, και δεν του αντιγύρισε κουβέντα.

Εγώ του είπε, o «πολλά βαρύς και όχι» έκανα τις περασμένες 10 ημέρες τρία δύσκολα χειρουργεία, εσύ τι ακριβώς κάνεις (στη ζωή σου);

Η σιωπή μου (του Σκουρλέτη) δηλαδή προς απάντησή σου, Πολάκη. Ούτε εκκαθαριστικό της Εφορίας δημοσιοποίησε, ούτε πόθεν έσχες, ούτε κανένα αποδεικτικό απασχόλησης, τίποτε. Κούρνιασε στη γωνία, και τον άφησε, υποτίθεται, τον «αψύ» Σφακιανό, στη δημόσια καταισχύνη όλων. Να εκτίθεται. Ποιων όμως «όλων»; Εδώ είναι το ερώτημα. Διότι όπως φάνηκε από την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, οι υπόλοιποι «όλοι», που είναι οι μισοί του οργάνου, έκαναν πως δεν κατάλαβαν την πρόκληση Πολάκη, σφύριξαν όμορφους σκοπούς του τόπου μας, και μετά κανόνισαν πώς θα περάσουν το βράδυ του Σαββάτου, και το μεσημέρι της Κυριακής.

Σήμερα όμως που είναι Δευτέρα, να τους δω, πόσοι θα τολμήσουν να βγουν στα πάνελ, και κυρίως τι πρόκειται να πουν…

Σαμουράι στον ΣΥΡΙΖΑ

Διότι παραμονεύει με τη χατζάρα ανά χείρας ο πρόεδρος Στέφανος, ο οποίος είναι έτοιμος να την κατεβάσει στο πρώτο κεφάλι που θα βρει μπροστά του. Και επειδή καταλαβαίνει ότι οι (απέναντι) «όλοι» δεν έχουν αποφασίσει τι πρόκειται να κάνουν, αν θα του αφήσουν το κόμμα από τώρα ή θα τον πάνε σε συνέδριο για να τον αποκαθηλώσουν, την ανεμίζει τη χατζάρα, σαν εκείνον τον σαμουράι, δεν θυμάμαι πώς τον λέγανε, τον αρχηγό τέλος πάντων των «7 Σαμουράι», εξαιτίας των οποίων μάθαμε και τον τεράστιο Ακίρα Κουροσάβα.

Η ταινία είναι ένα έπος της μεσαιωνικής Ιαπωνίας, με τους «7 Σαμουράι» να υπερασπίζονται ένα μικρό αγροτικό χωριό, το οποίο θέλουν να λεηλατήσουν κάτι άθλιοι ληστές. Φυσικά, οι σαμουράι τους κατατρόπωσαν, και ο αρχηγός πήρε πολλά like από τους χωρικούς για την επιτυχία, αν και από τους Επτά, στο τέλος τους έργου απέμειναν τρεις. Προβολές στο σήμερα, και πολύ περισσότερο στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνω, αλλά μια μεταφορά για το πώς το βλέπω εγώ το έργο σήμερα στο κόμμα της χαράς, την επιχειρώ. Ετσι για να υπάρχει. Αν και δεν είναι κακή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι. Την άλλη Τρίτη, στην Αμερική, γιορτάζουν το Halloween (την ημέρα των πνευμάτων, των νεκρών και της… κολοκύθας) και οι άνθρωποι μασκαρεύονται όσο πιο τρομακτικά γίνεται, για να τρομάξουν υποτίθεται τους άλλους, και να ξορκίσουν και το κακό, ταυτόχρονα. Σαμουράι ντυμένο σε Halloween ωστόσο δεν έχω δει, αλλά εντάξει, για όλα υπάρχει μια αρχή! Αλλωστε πού να περιμένεις τώρα, να ανοίξει το Τριώδιο…

«Κίνηση τώρα ή… Λαφαζάνης»

Σε κάθε περίπτωση, αν είναι σωστά αυτά που πληροφορούμαι, και μάλιστα από διάφορες πλευρές, αυτό το Σαββατοκύριακο, που άνοιξε τόσο έντονα με τη διαγραφή του μπαρμπα-Τζουμάκα, η εσωκομματική αντιπολίτευση το πέρασε σε συσκέψεις επί συσκέψεων. Τα νέα δεδομένα, που δημιουργήθηκαν μετά την απόφαση του προέδρου Στέφανου, και οι απειλές κατά των υπολοίπων ότι θα έχουν την τύχη του, τους εξαναγκάζουν να οργανώσουν τις άμυνές τους, και να πάρουν γρήγορες αποφάσεις. Οπως μου είπε μάλιστα ένας φίλος που τώρα είναι στον ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα στο ΠΑΣΟΚ, «η κατάσταση είναι ξεκάθαρη: ή θα κάνουν την κίνηση τώρα ή αν καθυστερήσουν θα αφήσουν να τους ξεδοντιάσει (ο πρόεδρος Στέφανος) έναν έναν, και στο τέλος θα καταντήσουν σαν τον Λαφαζάνη».

Αυτό το τελευταίο δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, πρέπει να πω, γιατί ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι φίλος μου από παλιά, είναι έντιμος και καθαρός, και αν έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015, έφυγε γιατί πίστεψε πως ένας κόσμος της Αριστεράς θα τον ακολουθούσε. Δεν κατάλαβε ότι στην πραγματικότητα, αυτοί που πίστευε ότι θα τον ακολουθούσαν είχαν κολλήσει ήδη στο μέλι της εξουσίας. Και μεταξύ τους, οι περισσότεροι από εκείνους οι οποίοι σήμερα υπεραμύνονται της αριστεροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ…

Δίκαιη διαγραφή

Αφησα τελευταίο το θέμα (και το θέαμα) του ίδιου του Τζουμάκα. Ξέρω ότι είναι μόνος του, ότι εξαιτίας του χαρακτήρα του δεν έχει φίλους, και με όσους υποτίθεται ότι μιλάει, δύσκολα τον εμπιστεύονται. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανείς να τον συμβουλέψει, και πολύ περισσότερο να τον προστατεύσει. Ακόμη και ο Τσίπρας που τον πήρε στον λαιμό του, όταν του ανέθεσε καθήκοντα οργανωτικής πολιτικής (τρομάρα του), δεν τον απέτρεψε να θέσει υποψηφιότητα για… πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Τον άφησε να εκτεθεί. Και για το ίδιον του (άφιλου) ανδρός, παρότι ο Τζουμάκας έπινε νερό στο όνομά του, απέφυγε να δώσει «γραμμή» στους δικούς του ώστε να πάρει μερικές χιλιάδες ψήφους και να μην ξεφτιλιστεί. Ετσι κατετάγη τελευταίος στις εκλογές με περίπου 2.000 ψήφους, ταπεινωμένος, χωρίς γόητρο, και με τους άλλους να γελούν πίσω από την πλάτη του. Κι αφού τελείωσαν οι εκλογές, αντί να καταλάβει τι του είχε συμβεί, άρχισε να παίρνει σβάρνα τα κανάλια και να καταγγέλλει τον Κασσελάκη ως όργανο της διαπλοκής, και ξενόφερτο, λέγοντας αυτά που οι άλλοι, οι πονηροί, αποφεύγουν να πουν δημόσια.

Δεν θα μασήσω τα λόγια μου, δικαίως τον διέγραψε ο Κασσελάκης. Αν το είχαν κάνει νωρίτερα από αυτόν ο Ανδρέας ή ο Σημίτης, τους οποίους ο Τζουμάκας επίσης καθύβριζε σκαιότατα, πιθανότατα σήμερα να βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση. Τον άφησαν να εκτίθεται, κι εκείνος πήρε την ανοχή τους, ως αδυναμία. Μέχρι που έπεσε πάνω στον Κασσελάκη, που τον αποτελείωσε. Δεν τον λυπάμαι.

(Μια συμβουλή: τον Ανδρέα, μην τον πιάνει στο στόμα του. Θα τρίζουν όντως τα κόκαλά του, ακούγοντάς τον να αναφέρεται σ’ αυτόν. Ντροπή, για όσους γνωρίζουν…)