Ολο και πιο πολύ οι ραφές ανοίγουν. Από μέσα αναβλύζει αυτό που δεν μπορείς πια να αγνοήσεις. Που θα ‘θελες πολύ να αγνοήσεις συνεχίζοντας τη δική σου ζωή που έτσι κι αλλιώς δεν είναι και τόσο εύκολη, αλλά τουλάχιστον είναι εδώ, σε αυτή τη μεριά του κόσμου όπου δεν πέφτουν ρουκέτες και μπορείς να τσακώνεσαι για τους αρχηγούς των κομμάτων και την αισθητική των δρόμων. Αλλά οι ραφές όλο κι ανοίγουν περισσότερο, ξερνώντας τις εικόνες και τις κραυγές – σχεδόν το μυρίζεις πια στο σαλόνι σου το αίμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή