Παράδοση άνευ όρων

^«Εμένα το μεράκι μου ήταν το τραγούδι, η βυζαντινή και η δημοτική μουσική. Ο πατέρας μου ήταν ιερέας και άκουγα ύμνους. Η μάνα μου είτε φούρνιζε είτε σκάλιζε είτε θέριζε, τραγουδούσε». Φανταζόταν άραγε εκείνο το μικρό παιδί που ζούσε στην Καρωτή Θράκης, το χωριό όπου γεννήθηκε το 1928, ότι το 2004 στο κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο θα τραγουδούσε «Φίλοι μ’ καλωσορίσατε, φίλοι μ’ κι αγαπημένοι μ’» στέλνοντας στα εκατομμύρια των θεατών που παρακολουθούσαν ζωντανά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το πιο ευγενές δείγμα από την ελληνική μουσική;