«Αγαπητά μου αγόρια, Πέπε, μικρέ Φέλιξ και μικρέ Βιθέντε, βρίσκομαι σε ένα όμορφο κάστρο με πολλούς πύργους. Το βράδυ, μικρές πριγκίπισσες βγαίνουν στην αυλή. Είναι πολύ όμορφα. Οταν κοιμάμαι, η μαμά έρχεται ντυμένη σαν μια όμορφη νεράιδα με τα μαλλιά της λυτά. Μου λέει για όλα όσα κάνετε. Χαίρομαι πολύ όταν ακούω ότι ήσασταν καλοί και δουλέψατε σκληρά. Και κλαίω τόσο πολύ όταν ακούω ότι την κάνατε να θυμώσει».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή