«Απίστευτο το πόσο εξουθενωτικό είναι να μην κάνεις τίποτα» θα πει στην αρχή της τελευταίας ταινίας του Ντέιβιντ Φίντσερ «The killer» (ΗΠΑ, 2023), ο «επί πληρωμή δολοφόνος», κεντρικός ήρωάς της. Δεν έχει και τόσο άδικο. Ενα μεγάλο μέρος αυτής της εισαγωγής, στηρίζεται στην αναμονή του δολοφόνου μέχρι τη στιγμή που θα θεωρήσει κατάλληλη για να τραβήξει τη σκανδάλη και να εξολοθρεύσει το θήραμά του. Βρίσκεται μόνος μέσα σε ένα άδειο διαμέρισμα και ενώ περιμένει για να σκοτώσει έναν άνθρωπο, είναι αναγκασμένος να βρίσκει τρόπους για να σκοτώσει τον… χρόνο του, να γλιτώσει από την ανία του. Και τελικά, αυτή η εισαγωγή κατά τη διάρκεια της οποίας «ακούμε» τις σκέψεις του δολοφόνου μέσα από την αφήγηση του Μάικλ Φασμπέντερ που τον υποδύεται, είναι ίσως το δυνατότερο τμήμα αυτού του ενδιαφέροντος αλλά όχι σπουδαίου ψυχογραφήματος που συγχρόνως δεν ξεχνά το γεγονός ότι είναι και μια περιπέτεια. Μετά την πρωτότυπη αφετηρία της, η ταινία οδηγείται σιγά – σιγά στη σύμβαση χωρίς ποτέ να χάνει την όμορφη όψη της, κάτι σαν απάντηση του Φίντσερ στον «Δολοφόνο με το αγγελικό πρόσωπο» του Ζαν Πιερ Μελβίλ, προσαρμοσμένη φυσικά στις συνθήκες της εποχής μας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή