Νοέμβριος 1940. Ο πόλεμος μαίνεται. Οι παραστάσεις στο Βασιλικό τότε – και νυν Εθνικό – Θέατρο διακόπτονται. Η στέγη του μεγάρου Τσίλλερ στην Αγίου Κωνσταντίνου καμουφλάρεται ώστε να μην αποτελεί στόχο αεροπορικών επιθέσεων και οι παραστάσεις μεταφέρονται στο κινηματοθέατρο Παλλάς που διέθετε ένα από τα ασφαλέστερα καταφύγια των Αθηνών. Πώς όμως να ανέβει ένα έργο όταν 40 από τους ηθοποιούς του θεάτρου έχουν επιστρατευθεί; Με έκτακτες προσλήψεις αστράτευτων ηθοποιών η αυλαία θα σηκωθεί ξανά στις 24 Νοεμβρίου με τους «Πέρσες» του Αισχύλου. Οταν, όμως, θα ολοκληρωθούν οι παραστάσεις της μοναδικής νέας παραγωγής της πρώτης σκηνής της χώρας εν μέσω πολεμικών επιχειρήσεων – εκείνης του σαιξπηρικού «Ερρίκου Ε’» – με την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα, μαζί θα έχει κλείσει και η περίοδος του Μεσοπολέμου για το εν λόγω θέατρο, στη διάρκεια του οποίου είχε εδραιωθεί ως ο πλέον αξιόπιστος φορέας θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή