«Υπάρχει ακόμη πατριαρχία στο πατάρι»

Ξεκινώ από τον Σωτήρη Παπατραγιάννη, με τον οποίο σήμερα μοιράζεστε το δισέλιδο της εφημερίδας. Συνεργάτης και φίλος σας. Η γενιά σας, τι νέο θεωρείτε πως φέρει στην περιπέτεια της αναβίωσης του ρεμπέτικου και της συνέχισης του λαϊκού;

Είμαστε η «τρίτη γενιά» της αναβίωσης του ρεμπέτικου. Προχωράμε πιο πολύ με το συναίσθημα γιατί αυτά τα πρόσωπα και εννοώ συνθέτες, στιχουργούς αλλά και ερμηνευτές, είναι για εμάς μυθικά. Η δεύτερη γενιά είχε την ευκαιρία να τους γνωρίσει, να τους δει ζωντανά, ακόμα και να συνεργαστεί. Εγώ έπεσα με τα μούτρα στο ρεμπέτικο από μικρή και με αγκάλιασε με μοναδικό τρόπο. Η απόλυτη ειλικρίνεια που διέκρινα με το ένστικτο, με κατέκτησαν. Και όσο μεγαλώνω θέλω αυτή την αγκαλιά να την ανοίξω και για την επόμενη γενιά. Οφείλω βέβαια να πω ότι η νεολαία συνεχίζει να έχει ένστικτο και έρχεται κοντά στο ρεμπέτικο. Εμείς με τον «πιο φρέσκο ήχο» που παρουσιάζουμε στη δισκογραφία και τις ζωντανές μας εμφανίσεις παρουσιάζουμε το είδος και παροτρύνουμε τη νεολαία να ανατρέξει στις πρώτες εκτελέσεις! Με τον Σωτήρη Παπατραγιάννη μάς συνδέει φιλία χρόνων αλλά και κουμπαριά, είναι εξαιρετικός καλλιτέχνης και έχουμε την ίδια τρέλα αλλά και την ίδια αγάπη για το είδος!