Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν ήμουν 20 ετών, στρατιώτης στις ειδικές δυνάμεις, να κάνω τα πρώτα σουρεαλιστικά βήματα εντός της Γάζας, ενός τόπου που μέχρι τότε είχαμε δει μόνο στις ειδήσεις. Ελάχιστα γνωρίζαμε για το πώς ήταν η Γάζα, πώς ζούσαν εκεί οι άνθρωποι, ποιοι ήταν. Τη σκεφτόμασταν μόνο αόριστα, ως ένα μέρος γεμάτο προδότες, όπου όλοι εύχονταν να πεθάνουμε. Θυμάμαι να με κυριεύει το άγχος, φοβούμενος ότι κάποιος από εμάς ενδέχεται να μην επέστρεφε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή