Η εικόνα του Ντίνου Μήτογλου όχι μόνο στο ματς με τον Ολυμπιακό το οποίο και έκρινε ο έλληνας διεθνής, αλλά και μερικές μέρες νωρίτερα στην εντός έδρας ήττα από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, ήταν μια εικόνα ενός παιδιού που μπαίνει στο γήπεδο για να βγάλει όλο του το… άχτι. Σκεφτείτε λίγο: ένα μικρό παιδάκι που το έχεις κλεισμένο έναν χρόνο μέσα στο σπίτι λόγω κορωνοϊού (μιας και είναι πρόσφατο το παράδειγμα), το αφήνεις ελεύθερο στο πάρκο μετά την καραντίνα. Θα τρέξει σαν τρελό, θα παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο και θα ζητάει να κάνει όλα όσα στερήθηκε. Αυτό ακριβώς είναι αυτή την εποχή ο Ντίνος Μήτογλου. Ενας παίκτης που στερήθηκε αυτό που αγαπάει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του: το μπάσκετ. Και τώρα αρχίζει για εκείνον μια δεύτερη καριέρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή