Τώρα κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να μη θυμώνεις. Προσπάθησε να πάψεις να οργίζεσαι με όλους αυτούς που αξίζουν την ιερή οργή που καίει μέσα σου. Κλείσε τα μάτια κι επίτρεψε στον εαυτό σου, για μια στιγμή, μόνο να πονέσει. Να αναρωτηθεί. Να μπερδευτεί. Να απογοητευτεί. Να μετανιώσει. Θα έχεις μια ολόκληρη ζωή να καταδιώξεις, να εκδικηθείς, να κλείσεις λογαριασμούς (1), αλλά, τώρα, κλείσε τα μάτια και κοίτα βαθιά μέσα σου, σαν δορυφόρος που αιωρείται πάνω από μια πληγείσα περιοχή ψάχνοντας για σημάδια ζωής. Και παρ’ όλα όσα σου αφαίρεσαν, εσύ παραμένεις άνθρωπος. Λαβωμένος, ματωμένος, θυμωμένος, πληγωμένος, τρομοκρατημένος, βυθισμένος στη θλίψη, αλλά, ακόμη, άνθρωπος. Πάρε μια βαθιά ανάσα και προσπάθησε να θυμάσαι αυτό το συναίσθημα. Αφού το ξέρεις, μετά από λίγο, όταν ανοίξεις τα μάτια, θα έχει εξαφανιστεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή