Από την «Ποιητική» του Αριστοτέλη γνωρίζουμε την έννοια της θεατρικής όψεως. Από τη συνθήκη που καθορίζει το θέατρο μια μίμησιν πράξεως και αφού κάθε πράξη λαμβάνει χώρα μέσα στα όρια του χώρου και του χρόνου, επιβάλλεται η ανάγκη κάθε φορά, μεταφέροντας μια πράξη μιμητική της πραγματικότητας, να διερευνήσουμε και τα ιστορικά κυρίως γνωρίσματα της όψεως, τον σκηνικό χώρο εντός του οποίου διαδραματίζεται η μίμησις, το ήθος και το ύφος των σκηνικών εργαλείων και αντικειμένων και βέβαια την ενδυματολογική μόδα της εποχής που δρουν τα πρόσωπα. Βεβαίως, μέγα ενδιαφέρον έχει η περίπτωση έργων που οι πράξεις είναι φανταστικές, σε φανταστικό χώρο, με ενδυματολογική «μόδα» εκτός φιγουρινιού!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή