Δίσεχτοι καιροί. Κακοφόρμισε κι η μέρα, απ’ το πρωί ο πόλεμος ουρλιάζει στην οθόνη. Το βράδυ στο τραπέζι η Μαρία. «Δεν το αντέχω, κάθε δέκα λεπτά που περνάνε σκοτώνεται κι ένα παιδί στη Γάζα. Αυτό δεν είναι πόλεμος, είναι έγκλημα. Εχω πάθει μια εμμονή, κάθε τόσο πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάει το ρολόι και λέω, κι άλλο παιδί, κι άλλο παιδί, κι άλλο, κι άλλο. Δεν προλάβαμε να συνέλθουμε από την άγρια σφαγή της Χαμάς που ξεκοιλιάζανε και βιάζανε γυναίκες, νήπια, ήρθε αυτό που τρέμαμε μη γίνει. Μα τι πόλεμος είναι αυτός κι απ’ τις δύο μεριές που έχει στόχο τα παιδιά; Αυτοί δεν σκοτώνουν τον εχθρό, σκοτώνουν τη ζωή».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή