Μότσαρτ

Εσείς τι θα προτιμούσατε; Να υπάρχει Θεός όχι όμως μετά θάνατον ζωή; Να περνάμε μερικές χιλιάδες μέρες στη γη υπό το στοργικό, προστατευτικό, οργισμένο ενίοτε βλέμμα Του και να επιστρέφουμε έπειτα στο μηδέν; Ή το αντίστροφο; Μόλις πεθαίνει το σώμα, η ψυχή μας, το πνεύμα μας, ο πιο βαθύς εαυτός μας – όπως θέλετε πείτε το – να διακτινίζεται σε άλλη διάσταση κι εκεί να συνεχίζει στους αιώνες των αιώνων να λυπάται, να χαίρεται, να τσακώνεται και να αγαπιέται με τους υπόλοιπους νεκρούς, που θα είναι δισεκατομμύρια, χωρίς κανέναν Θεό, καμία έσχατη κρίση και κατάταξη των μεν καλών σε τόπο χλοερό, των δε φαύλων στην κόλαση – ό,τι και αν σημαίνει κόλαση για τον καθένα;