Αντισημιτισμός και αντισυστημισμός

Το Μαγκέντ Νταβίντ ή πιο γνωστό σε εμάς Αστέρι του Δαβίδ επανεμφανίστηκε στους τοίχους της Ευρώπης, σε σπίτια και μαγαζιά Εβραίων, ξυπνώντας έτσι τις μνήμες της πιο φρικώδους γενοκτονίας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, του Ολοκαυτώματος. Ο αντισημιτισμός το 2023 μετά από 70 χρόνια συστηματικής, αδιάλειπτης, τεράστιας ως προς την ένταση και την έκταση ενημέρωσης για το τι και πώς συνέβη στο Αουσβιτς, το Νταχάου, το Μπούχενβαλντ, το Μαουτχάουζεν κ.α., είναι ξανά εδώ. Αυτή τη φορά όμως υπάρχει το κράτος του Ισραήλ και με ειρωνικό τρόπο, μακάβρια ειρωνικό, ο αντισημιτισμός φοράει τον φερετζέ των ενεργειών αυτού του κράτους εις βάρος των Παλαιστινίων για να δικαιολογήσει την προπαγάνδα του. Ανεξάρτητα από το πώς τοποθετείται κανείς σε σχέση με τη χαίνουσα πληγή της μη επίλυσης του Παλαιστινιακού εδώ και δεκαετίες, ανεξάρτητα από το πού επιρρίπτει το μεγαλύτερο ή το μικρότερο μέρος των ευθυνών, που σίγουρα υπάρχουν και στις δύο πλευρές, ανεξάρτητα από το πώς τοποθετείται ο καθένας μας ιδεολογικοπολιτικά, υπάρχει μία και μόνη απαράβατη κόκκινη γραμμή: η αντισημιτική προπαγάνδα.