«Θέλω το θέατρο να με προβληματίζει ευχάριστα»

Ανήκει στη γενιά των ηθοποιών και σκηνοθετών που αθόρυβα αλλά και όλο πιο κλιμακούμενα καταγράφεται στις πιο δυναμικές και συνεπείς παρουσίες στο ελληνικό θέατρο. Ο Τάσος Πυργιέρης εσχάτως και για μια δεκαετία έχει μια σημαντική παρουσία στη σκηνοθεσία με μοντέρνα μα και λαϊκή ματιά. Παράστασή του μάλιστα απέσπασε το βραβείο από την Ελληνική Ενωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. Και υπήρξε υποψήφιος και για μία ακόμη. Τρέχει από την Ιπποκράτους και τη συνάντησή του με τους μαθητές του – παρότι δεν δηλώνει δάσκαλος αλλά εμψυχωτής – στο Φυτώριο του Τέχνης και ανοίγει τα χαρτιά του για το όραμά του, τις δυσκολίες της τέχνης του, την αφοσίωσή του. Στην πραγματικότητα καθώς ο Πυργιέρης αναπτύσσει όλη τη δική του θεώρηση, βλέπω όλη τη δική του γενιά που δεν της χαρίστηκε τίποτε και που τα τελευταία είκοσι χρόνια παλεύει σε ένα περιβάλλον κρίσης αλλά και προκλήσεων, διεθνοποιημένο και τοπικό.