Ενα από τα πλέον ενδιαφέροντα για τη θεατρολογία προβλήματα είναι οι διασκευές, είτε μυθιστορημάτων, είτε θεατρικών έργων. Και διασκευή είναι όντως μια αλλαγή στη σκευή, στο ντύσιμο, στη φόρμα. Είναι ο εξπρεσιονισμός, όπου, όπως φανερώνει ο όρος, προέχει σε μια δημιουργία, είτε στον λόγο, είτε στη μουσική, είτε στις εικαστικές τέχνες η φόρμα που, κυρίως, διαστέλλεται, ξεχειλώνει, διογκώνεται, παραμορφώνεται, διαστρεβλώνεται. Ο εξπρεσιονισμός είναι αισθητική νεωτερική που ξεκινάει στην Ευρώπη στα δύσκολα χρόνια, ιδεολογικά, πολιτικά, αισθητικά, μετά την ήττα των αρχών της Γαλλικής Επανάστασης και της επιστροφής των συντηρητικών κυβερνήσεων που οδήγησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου για πρώτη φορά άλλαξε και η «ηθική» του πολέμου, αφού κυριάρχησε ο πόλεμος με τα αέρια και η διάσπαση των πυρήνων της ύλης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή