Η φωνή είναι η ίδια. Περιτριγυρισμένη, στηριγμένη, αγκαλιασμένη και από τις άλλες, ίδιες κι αυτές, τυλιγμένη σε νήματα μουσικής που κρατούν μέσα τους κάτι γνώριμο – μιαν υπενθύμιση, έναν χαιρετισμό. Και αποχαιρετισμό. Χρειάστηκαν πέντε δεκαετίες. Ο Τζον Λένον έγραψε το «Now and Then» το 1977, πολύ μετά αφού είχε διαλυθεί το συγκρότημα, και το 1994 η Γιόκο Ονο παρέδωσε το demo στους τρεις επιζήσαντες Μπιτλς μαζί με άλλες του ηχογραφήσεις. Τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς ο ΜακΚάρτνεϊ, ο Χάρισον και ο Σταρ ξεκίνησαν να προσπαθούν να χτίσουν πάνω του ένα ολοκληρωμένο τραγούδι, αλλά η ποιότητα του ήχου ήταν πρόβλημα: η φωνή του Λένον χανόταν τελείως πίσω από ένα θολό πιάνο. Και μετά πέθανε ο Χάρισον και η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή