Πρέπει να ήταν αρχές του 1968. Στο κτίριο της Νομικής Σχολής, στη Σόλωνος, ένας συμφοιτητής μου με πλησίασε και μου είπε: «Να σου γνωρίσω τον Γιώργο τον Μανιάτη. Είναι της Φιλοσοφικής. Θα έχετε πολλά να πείτε οι δυο σας, κυρίως για τον Νίτσε». Τα επόμενα χρόνια κατέληξε να βρισκόμαστε σχεδόν κάθε μέρα με τον Γιώργο. Είδαμε μαζί εκατοντάδες ταινίες, πήγαμε μαζί σε δεκάδες συναυλίες στο Ηρώδειο, περπατήσαμε ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χιλιόμετρα μαζί στα πεζοδρόμια της Αθήνας, ανταλλάξαμε απόψεις για τα πάντα και μερικά ακόμα. Δεν θυμάμαι πάντως να μιλήσαμε έστω και μία φορά για τον Νίτσε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή