Αν υπάρχει μια ουσία και ένα πολύτιμο περιεχόμενο στην έννοια της διεθνούς κοινότητας, αυτό δεν είναι άλλο από την παρέμβασή της σε κρίσεις. Η πολεμική εμπλοκή στη Λωρίδα της Γάζας, που προφανώς είχε και ως εκκίνηση τις αγριότητες και ωμότητες της πλευράς της Χαμάς, εξελίσσεται σε εκατόμβη για τους αμάχους.

Η παρέμβαση και η συνεννόηση επείγουν για ανθρωπιστικούς λόγους και ένα πρώτο ορθό βήμα ήταν η Διεθνής Διάσκεψη στο Παρίσι με την ενεργό συμμετοχή και του έλληνα Πρωθυπουργού και την όλη κίνηση του γάλλου πρόεδρου. Οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι είναι μέρος της παρέμβασης που προαναφέραμε. Μαζί και συνδυαστικά όμως με την κατάπαυση του πυρός και στο στοπ σε εγκλήματα κατά αμάχων.

Δεν μπορεί να νοηθεί ένας σύγχρονος κόσμος με παράλληλους πολλούς πολέμους και κτηνωδίες. Δεν μπορεί να νοηθεί πόλεμος που στο τέλος της ημέρας, το μεγάλο μερίδιο της φρίκης το επιμερίζονται οι άμαχοι πληθυσμοί, παιδιά και γυναίκες. Βρέφη και ηλικιωμένοι. Οι πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση τερματισμού κάθε συνέχισης θα πρέπει να είναι στον άξονα Διεθνές Δίκαιο – Διαπραγματεύσεις – Ειρήνευση.

Θα πρέπει να είναι με πυξίδα μια μεγάλη γέφυρα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους πολίτες της περιοχής. Θα πρέπει να είναι στην κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης για την περιοχή που δεν μπορεί να παραμένει μια ανοιχτή πληγή όπου ανά τακτά διαστήματα αιμορραγεί. Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να είναι παρατηρήτρια στο έγκλημα. Αλλά πρωταγωνίστρια στον τερματισμό του.