«Οταν η γιαγιά μου έφτασε εδώ μετά το Ολοκαύτωμα, το Εβραϊκό Πρακτορείο τής υποσχέθηκε ένα σπίτι. Δεν είχε τίποτα: ολόκληρη η οικογένειά της είχε εξοντωθεί. Περίμενε πολύ καιρό σε μια σκηνή, σε εξαιρετικά επισφαλή κατάσταση. Τελικά, την πήγαν στο Ajami, στην Jaffa, σε ένα όμορφο σπίτι στην παραλία. Είδε ότι στο τραπέζι υπήρχαν ακόμη τα πιάτα από τους Αραβες που ζούσαν προηγουμένως εκεί και είχαν εκδιωχθεί. Επέστρεψε, λοιπόν, στο Πρακτορείο και είπε: “Πηγαίνετέ με πίσω στη σκηνή. Δεν θα κάνω ποτέ σε κάποιον άλλον αυτό που έκαναν σε μένα”. Αυτή είναι η κληρονομιά μου. Πώς μπορούμε να έχουμε γίνει αυτό στο οποίο αντιταχθήκαμε; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα…».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ