Οταν ρωτήθηκε η Χάνα Αρεντ σε μια συνέντευξή της περί την πολιτική και την επανάσταση (Κρίσεις της Δημοκρατίας, παράρτημα, 2020) κατά πόσο θεωρεί το φοιτητικό κίνημα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ ως θετική ιστορική διαδικασία, αποφάνθηκε πως αποδέχεται ορισμένους στόχους του, αλλά κάποιους άλλους, όπως, λόγου χάρη, η πολιτικοποίηση και η αλλοίωση του χαρακτήρα των πανεπιστημίων, τους χαρακτήρισε επικίνδυνες ανοησίες. Δεν αποδέχτηκε την περαιτέρω ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος, εφόσον δεν ξέρουμε για πόσο καιρό επενεργούν οι «θετικοί» παράγοντες, που όταν αρχίσουν να ξεθωριάζουν, φθείρονται από φανατισμούς και ιδεολογίες, εκβάλλοντας στα όρια της εγκληματικότητας και της βίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή