«Ηθελα να περιγράψω το πώς κάποιος ασυνείδητα επαναστατεί»

Μιλώντας με τον βραβευμένο σκηνοθέτη Ιωσήφ Βαρδάκη, για το ντοκιμαντέρ του «ΑΚΟΕ/ΑΜΦΙ: Η ιστορία μιας επανάστασης (Να κοιμάμαι στο στήθος του…)», εκείνος συχνά λέει τη λέξη «σκάλα». Και αυτή η σκάλα δεν είναι άλλη από το θρυλικό υπόγειο της οδού Ζαλόγγου 6Α που για χρόνια ήταν η έδρα του ΑΚΟΕ (Απελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων Ελλάδας) αλλά και του «ΑΜΦΙ». Μια σκάλα που οδηγούσε ίσως στην πρώτη φωλιά μιας κοινότητας και του πιο ανήσυχου και ριζοσπαστικού της κομματιού. Ο Βαρδάκης κατέβηκε πολύ αυτή τη σκάλα. Γνώρισε και συνδέθηκε με μυθικά πρόσωπα των δικαιωμάτων όπως ο Ανδρέας Βελισσαρόπουλος ή ο Λουκάς Θεοδωρακόπουλος, χειραφετήθηκε ο ίδιος μέσω του συλλογικού. Σήμερα όλα αυτά φαντάζουν μακριά, όχι επειδή η συμπερίληψη επιτεύχθηκε. Αλλά επειδή και η όλη κοινότητα διεύρυνε το πεδίο και τα μέσα της. Εκείνη η σκάλα όμως έμενε ζωντανή ως γλυκιά μνήμη στον Βαρδάκη, που ήθελε πολλά χρόνια να την κάνει ντοκιμαντέρ. Και αυτό έγινε και μάλιστα στέφθηκε και με Βραβείο Κοινού στη Θεσσαλονίκη. Και τώρα κάνει το ταξίδι του το ντοκιμαντέρ όπως προσεχώς στο Φεστιβάλ Χαλκίδας αλλά και στον κόσμο, στο Μπουένος Αϊρες, στη Βοστώνη, στο Πεκίνο. Ολα αυτά είναι μια απλή αφορμή. Οχι απλώς να μιλήσει ο Ιωσήφ για την ταινία. Αλλά για να μιλήσει εν συνόλω για μια περιπέτεια αγώνα, δυσκολιών, αλλά και νικών μιας κοινότητας.