Διάλυση

Ηταν Οκτώβριος του 2016. Ο Αλέξης Τσίπρας ανεβαίνει εκνευρισμένος στο βήμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, διότι οι σύνεδροι του κόμματος είχαν ψηφίσει κόντρα στην εισήγησή του: «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε, καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου» τους είχε επιπλήξει φανερά ενοχλημένος. Τελικά οι σύνεδροι κλήθηκαν να ξαναψηφίσουν από την αρχή και βγήκε το αποτέλεσμα που επιθυμούσε ο αρχηγός του κόμματος. Σε ανάλογο ύφος την επομένη των πρόσφατων εθνικών εκλογών, όταν δεν βγήκε το επιθυμητό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο τότε αρχηγός του κόμματος είχε δηλώσει: «Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι, φοβάμαι, οδυνηρό και για την κοινωνία και θα δημιουργήσει ασφυκτικές συνθήκες για τη δημοκρατία». Ηταν το πολιτικό αφήγημα που υιοθέτησε από την πρώτη στιγμή της ήττας ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του αφενός να τη διαχειριστεί και αφετέρου να περιορίσει νέες διαφαινόμενες απώλειες στις δεύτερες εκλογές του Ιουνίου. Οτι, δηλαδή, μια σαρωτική νίκη της ΝΔ θα «δημιουργούσε τον νέο ηγεμόνα». Μια πατερναλιστική αντίληψη της πολιτικής κατά την οποία ο αρχηγός εξηγεί στους πολίτες τι πρέπει να κάνουν, αλλά και υπό μια έννοια μια αμφισβήτηση του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος. Σε μια εκπομπή που είχε προβληθεί εκείνες τις ημέρες ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης το είχε πάει ένα βήμα παραπέρα λέγοντας πως «ένα μέρος όσων ψήφισαν ΝΔ έχουν ομίχλη στα μυαλά, έχουν σύνδρομο Στοκχόλμης», ενώ οι νέοι που ψήφισαν ΝΔ «είτε δεν έχουν καταλάβει είτε οι γονείς τους δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει». Καλώς ή κακώς όμως στις εθνικές εκλογές δεν υπάρχει πρόβλεψη για επανάληψη όταν δεν αρέσει το αποτέλεσμα, οπότε κυβέρνησαν αυτοί που ψήφισαν οι πολίτες.