Ο άδοξος χτύπος

Ο ΣΥΡΙΖΑ παράγει περισσότερα κείμενα στην κρίση του, απ’ ό,τι στην άνοδό του. Σήμερα βέβαια, το εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός της δεύτερης διάσπασης, με την αποχώρηση σημαντικών στελεχών, καταλαμβάνει όλη την ειδησιογραφία. Οσο όμως και αν έχουν ενδιαφέρον τα επεισόδια μιας κρίσης που μοιάζει αδιέξοδη, τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει τη συνολική οκνηρία που χαρακτηρίζει τον χώρο. Εκφράστηκε πολύ ανάγλυφα, για παράδειγμα, με την τύχη που είχε η τοποθέτηση του Σωκράτη Φάμελλου κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας και του Εβρου. Ο επικεφαλής κοινοβουλευτικός γνώριζε πολύ καλά το αντικείμενο και οι τοποθετήσεις του ήταν επεξεργασμένες. Υπήρξε δηλαδή παραγωγή πολιτικής. Χάθηκαν όλα στον άνεμο των εσωτερικών αντιμαχιών. Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να αισθάνεται πολύ άνετα. Είναι μεγάλη τύχη να δουλεύουν για σένα οι πολιτικοί σου αντίπαλοι. Ιδίως όταν έχουν την ψευδαίσθηση ότι φθειρόμενος ο εσωκομματικός τους εχθρός κερδίζουν οι ίδιοι. Οταν προσπαθούν να οικειοποιηθούν το κομματικό οικοδόμημα, θάβοντάς το. Και φυσικά, όταν στην απίστευτα εγωπαθή αβλεψία τους, βυθίζουν το κουρασμένο σκάφος της όλης Αριστεράς.