Η δημοκρατική κοινωνία είναι η θυγατέρα του βιβλίου

Μπορεί να έχει ενδιαφέρον ένα κείμενο περίπου πενήντα σελίδων που πραγματεύεται την «αποστολή του βιβλιοθηκάριου» και μάλιστα το μακρινό 1935; Ανεπιφύλακτα, ναι. Καταρχάς επειδή ο τίτλος του είναι παραπλανητικός. Η παρανόηση στην οποία μάλλον εύκολα θα παραδοθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης οφείλεται στο ότι πρόκειται για την εναρκτήρια ομιλία του υ Γκασσέτ στο διεθνές συνέδριο βιβλιοθηκάριων που έλαβε χώρα στην Μαδρίτη το 1935 και αργότερα (το ίδιο έτος) δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Revista de Occidente». Σημειώνουμε ωστόσο ότι δεν πρόκειται για μια επαγγελματικής υφής προσέγγιση που αφορά «τεχνικές» τρόπον τινά διαστάσεις του πάλαι ποτέ επαγγέλματος του βιβλιοθηκάριου (τον οποίον σήμερα και σε μία εντελώς διαφορετική συνθήκη αποκαλούμε «βιβλιοθηκονόμο»), αλλά ένα κείμενο που αφορά την ουσία της ανάγνωσης και τη θέση του βιβλίου στον σύγχρονο πολιτισμό. Ο δεύτερος λόγος που καθιστά το μικρό αυτό βιβλίο πραγματικό αριστούργημα είναι η ίδια η σκέψη του υ Γκασσέτ, ενός μεγάλου διανοητή του οποίου το όνομα είναι μάλλον όχι ιδιαίτερα γνωστό στο ελληνικό ευρύ κοινό.