H ρωσοαμερικανίδα καλλιτέχνις Σβετλάνα Μπόιμ (1959-2015) έκανε διάκριση ανάμεσα στην «αποκαταστατική» νοσταλγία, που θεωρεί το παρελθόν μια κατάσταση ευτυχίας και ευημερίας, και τη «στοχαστική» νοσταλγία, που ρίχνει στον παλιό καλό καιρό μια χιουμοριστική, αν όχι ειρωνική, ματιά. Ακολουθώντας αυτή την τυπολογία, ο βέλγος ανθρωπολόγος Νταβίντ Μπερλινέρ μιλά για την «ενδονοσταλγία» και την «εξωνοσταλγία». Η πρώτη αφορά το προσωπικό παρελθόν: πενθούμε για τα νιάτα μας και μνημονεύουμε με μελαγχολία, παραποιώντας συχνά φωτογραφίες και άλλα αντικείμενα, ανθρώπους, καταστάσεις, γεύσεις. Η δεύτερη αποτυπώνει μια θλίψη «από δεύτερο χέρι» για ένα παρελθόν που δεν έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι: η απώλεια, εκείνη του Αλλου, γίνεται έτσι η δική μας απώλεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή