Πριν από λίγο καιρό, αν ρωτούσε κανείς έναν έφηβο του 2008 τι θυμάται από εκείνο τον Δεκέμβριο, θα είχε πολλά να πει: ο φόβος, ο θυμός, η στιγμή που (για πρώτη φορά) αρνήθηκε να μπει στην αίθουσα για μάθημα, το φλεγόμενο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα, ήταν όλα χαραγμένα στην μνήμη του με συγκλονιστική λεπτομέρεια. Για τα παιδιά που μεγάλωσαν στο «τέλος της Ιστορίας», η σφαίρα του Κορκονέα ήταν το «σημείο μηδέν». Ηταν η πρώτη και η τελευταία φορά που συναντήθηκαν όλοι μαζί, σε μια εμπειρία που πριν αποτυπωθεί από άλλους σε πολιτικά χρώματα της επιλογής τους ήταν απόλυτα και καθολικά δική τους: ένιωσαν στην εφηβεία τους πως δεν μπορούν να εμπιστευτούν το κράτος, πως κάτι πάει λάθος μέσα στην ευμάρεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή