Σχεδιασμένες απρέπειες

Είναι εύστοχο το επιχείρημα για την κομμένη στα δύο «Μόνα Λίζα» που χρησιμοποίησε στο BBC ο Πρωθυπουργός; Και είναι ευεξήγητη η αγενής αντίδραση Ρίσι Σούνακ; Στο δεύτερο ερώτημα, εάν μάλιστα συνδυαστεί με τη συνολική ανεπάρκεια και την έλλειψη πολιτικής καλλιέργειας του βρετανού πολιτικού, ναι, είναι ευεξήγητη, αν και απαράδεκτη. Στο πρώτο ερώτημα μάλλον θα μπορούσαν να απαντήσουν πιο εύστοχα από τον Σούνακ οι διευθυντές της Tate Gallery που περιφρουρούν – και ορθά –, π.χ., την τριλογία «Three Studies for Figures at the Base of a Crucifixion» του Φράνσις Μπέικον. Τηρουμένων των αναλογιών, το αδιαίρετο των έργων, ιδίως των προσδιοριστικών μιας εθνικής/πολιτιστικής οντότητας, όπως είναι τα Γλυπτά του Παρθενώνα, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για να μπαίνει στα μέτρα ενός ξεπεσμένου αποικιοκρατικού τσαμπουκά. Στο πλαίσιο του οποίου και άνετα ο βρετανός πρωθυπουργός πέρυσι συναντήθηκε μια χαρά με τον Εντι Ράμα (σ.σ.: εξαιρετικά προβληματική από άποψη δικαίου, διαφθοράς και δικαιωμάτων η κυβέρνησή του), αφού κατάπιε την προηγούμενη ένταση μεταξύ τους για το θέμα των αλβανών μεταναστών. Και καλοδέχτηκε τον Ερντογάν, σημαντικό αυταρχικό ηγέτη αποκλίνοντα σε πολλά από την ατλαντική θεώρηση των πραγμάτων, που όμως είναι πελάτης και που μέσω Βρετανίας και Eurofighters σπάει και το εμπάργκο των ΗΠΑ. Ας μείνει σκληρός ο Σούνακ στο μόνο θέμα που δεν σχετίζεται με οπλικά συστήματα ή φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά με ζητήματα διεθνούς ηθικής και πολιτιστικού αυτοπροσδιορισμού. Τα Γλυπτά.