«Στο όνομα του καλού γίνονται τα εγκλήματα»

Στο βάθος της σκηνής μια κοπέλα τριγυρίζει μπροστά από δύο μεγάλες θήκες σε σχήμα εικονοστασίου γεμάτες με οικιακά σκεύη και κάνει δουλειές με αργόσυρτες κινήσεις. Σε πρώτο πλάνο, εμφανίζεται ο Φιόντορ Ντοστογέφσκι πίσω από ένα τζάμι και διαμαρτύρεται γιατί έγινε μάρτυρας μιας ανάκρισης. Ο σκηνοθέτης δεν είναι ικανοποιημένος με την είσοδό του γιατί στραβοπάτησε και του ζητάει να την κάνει ξανά. Τη δεύτερη φορά, απέναντί του ορθώνεται ο αστυνομικός που πολύ σίγουρος για τον εαυτό του δεν δέχεται την αντίδρασή του. Κάθεται σ’ έναν πάγκο και παίρνει ένα βραστό αβγό. Το σπάει ενώ μιλάει για το έγκλημα που διερευνά και πώς ο δολοφόνος έσφαζε γυναίκες και το καθαρίζει ρίχνοντας τα τσόφλια σ’ ένα σιφόνι. Σε κάποια στιγμή δυσκολεύεται όμως, διακόπτει τον μονόλογό του για να παραπονεθεί ότι το αβγό δεν καθαρίζεται εύκολα γιατί είναι ακόμα ζεστό και όσο εκείνοι που είναι κάτω από τη σκηνή ξεσπούν σε γέλια, εκείνος ξαναμπαίνει στον ρόλο και συνεχίζει τα λόγια του, βγάζοντας παράλληλα αλατοπίπερο από τις τσέπες του για να φάει το αβγό. Οταν ο συγγραφέας τον πλησιάζει κι ο διάλογός τους αρχίζει να ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα, ο σκηνοθέτης τούς διακόπτει. Διορθώνει τις φράσεις τους και στήνει αυτό το πινγκ – πονγκ ερωταπαντήσεων με πιο έντονο τρόπο, υπενθυμίζοντάς τους ότι πρέπει να κάνουν ένα «κέντημα» στη σκηνή.