Ενα ταξίδι στον χρόνο με τη Μαρία Κάλλας

Ανοιγε το σύμπαν μια χαραμάδα και από εκεί ακουγόταν η φωνή της, όπως ήθελε ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι; Εκτεινόταν ο χρόνος σε κάθε συλλαβή της, ώστε να μοιάζει ότι σβήνει και δεν χάνεται; Ηταν η πληρέστερη ηθοποιός σε όλα τα είδη θεάματος, όπως έλεγε ο Λουκίνο Βισκόντι; Για χάρη της Μαρίας Κάλλας έχουμε υπομείνει – και αφηνόμαστε έως και σήμερα – ακόμη και σε χιλιοειπωμένα κλισέ. Ετσι κι αλλιώς, μπροστά στη χάρη και τη βαρύτητα της τέχνης της δεν αναζητάμε μία και μόνη αλήθεια – κάτι τέτοιο θα καθιστούσε εκείνην ιερή και εμάς απλούς «προσκυνητές». Καταναλωτές της μουσικής ερμηνείας αποκλεισμένους από κάθε συγκίνηση. Οι ερμηνείες, οι αναγνώσεις και οι επαναγνώσεις – ακόμη κι εκείνα τα κλισέ που λέγαμε – προέρχονται από φιλόμουσους που προσπαθούν να καθαρίσουν στο μέτρο του δυνατού τη μεγάλη εικόνα. Να κατεβάσουν, δηλαδή, την «ντίβα» από το άχρονο ιερατείο και να την προσεγγίσουν εκ νέου ως μια μυθολογία που ανήκει στην εποχή της. Η Κάλλας σημαίνει, επειδή σημαίνει σήμερα.