Ο Αντώνης Νικολής, πεζογράφος (και κλασικός φιλόλογος),  έπειτα από τρεις νουβέλες και δύο μυθιστορήματα, ήταν ίσως επόμενο να γράψει ένα έργο με μεγάλη λογοτεχνική και ιστορική ενδοχώρα, τον κόσμο της μεγαλύτερης διάδοσης της ελληνικής γλώσσας στον δεύτερον αιώνα μ.Χ., εποχή της Β’ Σοφιστικής και του αρχαίου μυθιστορήματος. Τότε που έζησε ο Λουκιανός (120-180 μ.Χ. περίπου) απ’τα Σαμόσατα της Κομμαγηνής, ένα εξελληνισμένο βασίλειο απ’ τον καιρό των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στην τότε Συρία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή