Ο σημερινός τίτλος είναι μια φράση από το Αλφαβητάρι της πρώτης Δημοτικού – ή μήπως το Αναγνωστικό της δευτέρας; Εκείνο που θυμούνται οι συνομήλικοί μου, η πιτσιρικαρία τις δεκαετίες του 1960 και 1970. Στις σελίδες του λοιπόν, εκτός των άλλων «ηρώων», «κατοικούσαν» η Βασδέκη και ο Γκίκας. Ονόματα που δεν κυκλοφορούσαν πια εκείνη την εποχή και έκτοτε, είναι αλήθεια, ότι δεν γνώρισα καμία που να την έλεγαν Βασδέκη ενώ σε «Γκίκας», ως βαφτιστικό, μπορώ να θυμηθώ μόνο τον Γκίκα Χαρδούβελη και τον Γκίκα Μαγιορκίνη. Τέλος πάντων, σε κάποια σελίδα, μαζί με ανάλογη εικονογράφηση, δέσποζε η φράση «Η Βασδέκη τραγουδά και ο Γκίκας χοροπηδά». Τα εκτός τόπου και χρόνου ονόματα και η «τραλαλά» διάθεση κατέγραψαν, από τότε, στο μυαλό μου αυτήν τη φράση ως ένα είδος «προσωπικής παροιμίας». Που περιγράφει ένα «άλλα αντ’ άλλων». Λάθος ανθρώπους, σε λάθος σημείο, το λάθος χρόνο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή