Ενα ολοστρόγγυλο μηδενικό

Πέρασα τη μέρα μου χθες, βασανίζοντας δυο-τρεις υπουργούς, εκ των οποίων δύο μετείχαν στη σύσκεψη του Σαββάτου με τον Πρωθυπουργό, ενώ ο τρίτος είναι μια κανονική «κουβαρίστρα» που όλα τα μαθαίνει (και τα περισσότερα μου τα σερβίρει), πλην όμως μηδέν. Ή σχεδόν μηδέν. Το μόνο που κατάφερα να εκμαιεύσω είναι πως «είχε τόσο θυμό μέσα του» ο Πρωθυπουργός, ώστε πολλές φορές σου λέει, κατά τη διάρκεια της δίωρης σύσκεψης, εκτράπηκε σε φρασεολογία που συγκρίνεται με αυτή των… χουλιγκάνων (παλιά εμείς τη λέγαμε εκφράσεις χαμαιτυπείου, αλλά το «παλιά» έχει περάσει εδώ και πολλά χρόνια…). Επίσης, ότι τους ανέθεσε να του ετοιμάσουν ένα πλαίσιο κυβερνητικών πρωτοβουλιών, οι οποίες θα εφαρμοστούν άμεσα, και στόχο θα έχουν να μεταμορφώσουν τις γνωστές «θύρες» των γηπέδων σε χώρο συνάθροισης καλών χριστιανών, όπου αντί συνθημάτων, θα ψάλλονται ανά τρεις και λίγο ύμνοι, θα ακούγεται το «αλληλούια δόξα σοι ο Θεός», και οι οπαδοί θα σταυροκοπιούνται ομαδικά προκειμένου να πετύχει γκολ η ομάδα τους.