Το 2021, όταν ο Ντόναλντ Τουσκ επέστρεφε στην πολωνική πολιτική σκηνή μπας και η φιλελεύθερη αντιπολίτευση γίνει κάποτε και πάλι κυβέρνηση, ήταν πια ένας ψημένος ευρωπαίος πολιτικός, με θητεία σε μια νευραλγική θέση κατά τις πιο δύσκολες στιγμές της δεκαετίας. Και αλήθεια, ποιος θα του έλεγε τι; Πριν από λίγα χρόνια, είχε αντιμετωπίσει ταυτόχρονα Ελληνες σε αντιμνημονιακό οίστρο και Γερμανούς σε διάθεση λιτότητας – στο τέλος κανείς δεν ζήτησε το κεφάλι του. Συνέβαλε σε μια λύση για τις προσφυγικές ροές που δεν άρεσε σχεδόν σε κανέναν, όμως την αποδέχτηκαν όλοι. Σήκωσε στους ώμους του την πρώτη πράξη του πρωτοφανούς, δύσκολου βρετανικού αποχωρισμού, κρατώντας δημόσια μια ενωτική στάση που απηχούσε τις σκέψεις και την απογοήτευση που ένιωθαν τότε όσοι πιστεύουν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τον λες και μπαρουτοκαπνισμένο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή