«Να αρχίσουμε να λειτουργούμε με την αίσθηση του κατεπείγοντος»

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της συνάντησής μας στο Αστερ στα Πετράλωνα είχαν ήδη απαντηθεί οι μισές απορίες που είχα για εκείνον και την πορεία που ακολούθησε μέχρι να βρεθεί το 2017, ως διευθυντής και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, στο τιμόνι του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, μέσα από τις αφηγήσεις με τις οποίες ξεκίνησε η κουβέντα μας για τον πατέρα του, Γιώργο Πλειώνη, πιλότο της Πολεμικής Αεροπορίας, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 101 ετών, κρατώντας όρθια μέχρι τέλους τη σημαία του ορθολογισμού και του θάρρους της γνώμης του. «Ο πατέρας μου πίστευε πολύ στον εαυτό του. Ηταν πολύ καλός στα μαθηματικά. Είχε κερδίσει μαθηματικές ολυμπιάδες όταν ήταν 17 χρονών. Είχε μεγάλη έφεση στην επιστήμη, παρόλο που έγινε πιλότος. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πιλότος στη Μέση Ανατολή. Δύο φορές έπεσε στη Μεσόγειο με αλεξίπτωτο και σώθηκε. Ηταν διοικητής του ελληνικού σμήνους στην Κορέα. Πέρασε όλους τους πολέμους, είχε 383 πολεμικές επιχειρήσεις στο ενεργητικό του. Ο ίδιος δεν θεωρούσε τον εαυτό του ήρωα. Θεωρούσε ότι απλώς έκανε το καθήκον του. Πάντως, την ιστορία του 20ού αιώνα την έζησε πλήρως. Και ως το τέλος απέπνεε μια σιγουριά, δεν φοβόταν. Τον ρωτούσα από περιέργεια να δω πώς σκέφτεται, “πατέρα, θα πεθάνεις σε λίγο, πώς το βλέπεις;”. Και μου έλεγε “μήπως θα σταματήσει να γυρίζει η Γη γύρω από τον Ηλιο άμα πεθάνω;”. Ηταν άνθρωπος ορθολογικός. Και αυτό, νομίζω, μας το μετέφερε», λέει ο Μανώλης Πλειώνης, από την καμπή των 63 ετών, από την οποία κοιτάζει πλέον ως πατέρας κι ο ίδιος ενός 16χρονου αγοριού, του Οδυσσέα, τον δικό του πατέρα.