Ο κύων και ο κυνισμός

Ο Μιχαήλ Μητσάκης έγραψε το 1890 ένα καταπληκτικό διήγημα με τίτλο «Θεάματα του Ψυρρή». Στην πυκνή αφήγηση, ένας τραυματισμένος, σφαγμένος σκύλος διασχίζει τρεκλίζοντας και αιμορραγώντας τους δαιδαλώδεις δρομίσκους της συνοικίας. Στάζοντας και σχεδιάζοντας ένα αιμάτινο ίχνος, ο ξεκοιλιασμένος σκύλος διεγείρει την περιέργεια των καφενόβιων, των κουτσαβάκηδων, των κυριών, των μαγαζατόρων, των κοριτσιών, των δικηγόρων του Κακουργιοδικείου, μέχρι να καταλήξει, ύστερα από τρεις ώρες επιθανάτιας περιπλάνησης. Με την αιματηρή και βασανιστική πορεία του σκύλου, το βουλιμικό πλήθος που τον παρακολουθούσε και το τέλος του, ο Μητσάκης ιχνογραφεί μια ολόκληρη τάξη πραγμάτων, ηθών και χαρακτήρων. Προχθές, 133 χρόνια μετά το διήγημα του Μητσάκη, αντιστράφηκαν οι όροι. Η 50χρονη γυναίκα, κατασπαραγμένη από εκπαιδευμένα επιθετικά σκυλιά στη Νεοχωρούδα Θεσσαλονίκης, τρέκλιζε αβοήθητη στον δρομίσκο, μέχρι που κατέληξε, στα χέρια του γιου της, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ. Σχεδόν ως κινηματογραφική αφήγηση, ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να τη βοηθήσει, ο κηπουρός, δεν άκουγε. Ο ιδιοκτήτης των εκπαιδευμένων σκυλιών – δραστών ομνύει για την πραότητά τους. Μια διαφορετική από του συγγραφέα όραση της πόλης. Ερημιά και βία. Ο σκύλος χάσκι Ολιβερ κακοποιήθηκε μέχρι θανάτου στην Αράχοβα και δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα ο δράστης. Η πόλη ως Σιωπή.